19:30 | TYP A – reż. Daria KopiecCzytanie sceniczne.
Premierowe wystawienie farsy Typ A Marii Morozowicz-Szczepkowskiej, przygotowane przez Zofię Modrzewską w bliskiej współpracy z autorką w 1934 w warszawskim Teatrze Ateneum, wywołało głośny w teatralnej Warszawie skandal.
Autorka wprawiła krytykę w prawdziwe pomieszanie, brawurowo parodiując męskie lęki przed kobiecą emancypacją i zarazem obnażając ciasne granice swobody przyznawanej tworzącym kobietom przez najbardziej nawet postępowych intelektualistów epoki. Jej tekst ostentacyjnie przekraczał granice dobrego smaku, bo w centrum intrygi i zarazem dosłownie w centrum sceny znajdowało się tu całkowicie uprzedmiotowione, piękne, młode męskie ciało, będące obiektem pragnienia i bezpardonowego użycia ze strony wyemancypowanych kobiet. Skandal nie wiązał się jednak z rozpoznaniem rewolucyjnego potencjału farsy, ale… z oburzeniem, jakie wywołała męska nagość na scenie. I to w epoce, w której ze scen popularnych rewii nie schodziły roznegliżowane kobiety. Boy krzywił się, że „komedia robi wrażenie, jakby była napisana przez wyuzdaną pensjonarkę”, za to konserwatywny Irzykowski, zajadły krytyk wcześniejszej twórczości Morozowicz-Szczepkowskiej, radował się, że nawrócona autorka „porzuciła tym razem swój dydaktyzm i pretensje do przerabiania świata; ba, zwróciła się jakoby przeciwko sobie, spaliła na ołtarzu satyry swój dawny ideał kobiety samowystarczalnej”. Dziś możemy sobie tylko wyobrażać, jak musiały się bawić autorka i reżyserka, patrząc na to pomieszanie tuzów krytyki i prawodawców dobrego smaku!Typ A czytany dziś, w kontekście konserwatywnej reakcji, prób ograniczania praw kobiet i zarazem globalnej mobilizacji na rzecz utrzymania i rozszerzenia osiągnięć emancypacji, objawia swoją szczególną aktualność. Tym bardziej, że radykalna parodia i ostentacyjny zły smak do dziś pozostają jedną z najsilniejszych broni w niekończącej się kampanii rozbrajania „republiki braci”.Sztuka Morozowicz-Szczepkowskiej właśnie po raz pierwszy ukazała się drukiem w zbiorze dramatów Rodzaju żeńskiego, przygotowanym przez zespół projektu naukowego HyPaTia – http://wydawnictwo.instytut-teatralny.pl/wydawnictwo-instytutu-teatralnego/13082-hypatia-zestaw.htmlCzytanie w reżyserii Darii Kopiec otworzy cykl czytań scenicznych dramatów z antologii Rodzaju żeńskiego, które w tym sezonie w Instytucie Teatralnym zrealizują reżyserki młodego pokolenia we współpracy z badaczkami z zespołu HyPaTii.Twórcy:Maria Morozowicz-Szczepkowska Typ AReż.: Daria KopiecObsada:IZA, malarka – Agata RóżyckaHORTENSJA, uczona – Małgorzata MikołajczakMAŃKA, prostytutka – Marysia SobocińskaMŁODZIENIEC, bezrobotny – Marcel BorowiecMuzyka na żywo: ZESPÓŁ „POKUSA” – Natan Kryszk, Tymek Bryndal, Teo Olter
Pozostałe wydarzenia:
Program:11.55 – Ruch w Instytucie – zajęcia otwarte przed jesiennym cyklem programu (Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Iza Szostak);12.00-14.00 – Doświadczenie laboratoryjne w Archiwum Jana Dormana (warsztaty dla rodzin);14.00-16.00 – Doświadczenie laboratoryjne w Archiwum Jana Dormana (warsztaty dla dorosłych);14.00 – 16.00 – Stół choreograficzny – The Battle (spotkanie środowiska tanecznego, dyskusja);14.05 – 19.30 – Zasłuchaj się (sześć słuchowisk eksperymentalnych);16.00 – Instytut Teatralny 2013-2018. Trzecie pięciolecie (prezentacja książki jubileuszowej i pokaz filmu o 15 latach działania IT);18.00 – Wanna see them. Portrety w wannie (wernisaż wystawy fotografii Chrisa Niedenthala i Woodego Ochnio);21.00 – Iluminacja fasady Instytutu (mapping na temat historii Instytutu Teatralnego);21.30 – Najgorszy DJ TITO – urodzinowe balety na trawie.
Partnerem technologicznym wydarzenia jest firma Prolight Spółka z.o.o. – organizator Sceny Jutra.
15. urodziny
25 sierpnia, tradycyjnie w ostatni weekend wakacji, po raz kolejny otwieramy szeroko drzwi Instytutu Teatralnego i zapraszamy do niego wszystkich ciekawych naszej codziennej pracy oraz realizowanych w Instytucie projektów.
„Kończenie lata na Jazdowie” to od pięciu lat nasza mała tradycja. Zapoczątkowaliśmy ją w związku z 60. rocznicą urodzin Pawła Konica – wieloletniego dyrektora Teatru Małego w Warszawie – teatru, który stał się za czasów tej dyrekcji symbolem instytucji otwartej na różnorodność. Tak myślimy o naszej pracy, tak chcielibyśmy, aby myśleli o niej inni.
Powodów do spotkania mamy więcej. To będzie dla nas ważna i szczególna sobota, wieńcząca trzecie pięciolecie działalności Instytutu. W dzień 15. urodzin nie chcemy jednak mechanicznie wyliczać, ilu odwiedziło nas widzów, ilu twórców pracowało na naszej scenie, ile zrealizowaliśmy projektów, ile zgromadziliśmy dokumentów i książek, ile osób dba codziennie o to, aby te liczby rosły. Chcemy wspólnie zdmuchnąć świeczki na urodzinowym torcie i poprzez działanie, zabawę, mówić o tym, jak postrzegamy swoją rolę, skąd bierze się nasze uparte przekonanie, że „historia teatru zaczyna się od dokumentacji” i dlaczego tak bardzo zależy nam na tym, aby „towarzyszyć teatrowi”. Każdemu.
