9 listopada o godzinie 17.00 Galeria Instytutu Teatralnego zaprasza na wystawę Gry twarzy przygotowaną we współpracy z Muzeum Teatralnym w Warszawie. Wystawę będzie można oglądać do połowy stycznia.

„Mimika jest sztuką naśladowania, przyjemnością i prawdą wszelkich poruszeń ciała ludzkiego wyobrażających rozliczne uczucia i namiętności na duszę jego działające” – pisał Wojciech Bogusławski we wstępie do swojej Dramaturgii, czyli nauki sztuki scenicznej opracowanej w 1812 roku na potrzeby Szkoły Teatralnej. Bogusławski oparł swe rozważania na wcześniejszych niemieckich pracach Johanna Jakoba Engela wydanych w latach 80. XIX w. Jednak po ponad ćwierć wieku przepisy na grę aktorską proponowane przez Engela były już dość anachroniczne, a wypracowane gesty prowadziły do sztampy. Aktorzy wykształceni przez Bogusławskiego nie odnieśli scenicznych sukcesów. Prezentowany na wystawie cykl grafik wg. rysunków Charlesa Le Bruna przedstawiających emocje stanowi świetną ilustracje dla skodyfikowanego stylu aktorskiego proponowanego przez XVIII-wiecznych teoretyków, a towarzyszy mu zbiór ilustracji pochodzących z Ideen zu einer Mimik Engela.

WSTĘP WOLNY

ADRES:

Galeria

Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa

La Méthode pour apprendre à dessiner les passions Charlesa le Bruna opublikowano w roku 1696. To podstawowe dzieło dla popularnej w  XVIII w. fizjonomiki  jest próbą usystematyzowania „wyrazów duszy” i ekspresji twarzy. Na kolejne dziesięciolecia stało się swoistym kodem porozumienia artysty z widzem. Ta konwencja wpłynęła nie tylko na sztuki plastyczne, ale i teatr, w którym określone formy ekspresji, mimiki i gestu miały wyrażać cechy i emocje bohaterów.  „Mimika jest sztuką naśladowania, przyjemnością i prawdą wszelkich poruszeń ciała ludzkiego wyobrażających rozliczne uczucia i namiętności na duszę jego działające” – pisał Wojciech Bogusławski  we wstępie do swojej Dramaturgii, czyli nauki sztuki scenicznej opracowanej w 1812 roku na potrzeby Szkoły Dramatycznej. Bogusławski oparł swe rozważania na wcześniejszych pracach Johanna Jakoba Engela wydanych w 1785 roku i ilustrowanych przez Johanna Wilhelma Meila, projektanta kostiumów w Hoftheater w  Berlinie. Jednak po ponad ćwierć wieku „przepisy na grę aktorską” proponowane przez Engela były już dość anachroniczne, a wypracowane gesty prowadziły do sztampy.