Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza na warsztaty Marii Stokłosy POZA SŁOWAMI. INNA OBECNOŚĆ NA SCENIE w ramach cyklu Ruch w Instytucie 2017/2018.
4, 11, 18, 25 czerwca 2018/ Maria StokłosaOdkrywanie nowego źródła działania poprzez wskazanie na ciało i inne elementy choreografii, pokazanie innej logiki działania od tej praktykowanej (u aktorów jest to często logika psychologiczna, w operze – logika muzyki), stworzenie przestrzeni bezpieczeństwa dla indywidualnych poszukiwań.
Zajęcia 18 czerwca odbędą się w parku za budynkiem Instytutu Teatralnego.
Ruch w Instytucie 2017/2018 to kontynuacja programu pilotażowego, który trwał od marca do czerwca 2017. W sezonie 2017/ 2018 proponujemy trzy cykle zajęć z Renatą Piotrowską-Auffret, Magdaleną Ptasznik i Tomaszem Przytyckim (wrzesień – listopad 2017), Izabelą Chlewińską, Urszulą Wojtkowiak i Katarzyną Sitarz (styczeń – marzec 2018), Anną Nowicką, Weroniką Pelczyńską i Marią Stokłosą (kwiecień – czerwiec 2018). Dwugodzinne zajęcia odbywać będą się w poniedziałki od 9:00 do 11:00.
BILETY:
Wstęp na pojedyncze zajęcia 30 pln*
* cena nie dotyczy osób powyżej 60 roku życia. Osoby powyżej 60 roku życia będą mogły kupić bilet przed zajęciami w księgarni „Prospero” w Instytucie Teatralnym w cenie 15 zł.
INFORMACJE:
bilety@instytut-teatralny.pl (tel. +48 791 877 377)
ADRES:
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
O WARSZTATACH W PYTANIACH DO CHOREOGRAFKI I JEJ ODPOWIEDZIACH:
Prowadząca: Maria Stokłosa
1. Czym jest dla Ciebie choreografia?Choreografia jest pracą nad wrażliwością ciała i na ciało. To podmiotowe podejście do obecności i ruchu jako środków ekspresji. W konsekwencji choreografia jest aktywnym ćwiczeniem percepcji, ćwiczeniem zmysłów. Choreografia pozwala otworzyć się na doświadczenie fizyczne i emocjonalne. To zbiór metod i strategii performatywnych, umożliwiających wejście w kontakt (z samym sobą, z sytuacją, z innymi) oraz jego rozwój w wybranym kierunku. Choreografia to studium relacji między ciałem, ciałami, przestrzenią, przedmiotem; miedzy ciałem a jego reprezentacją. Choreografia jest wreszcie i przede wszystkim wypowiedzią – estetyczną, autorefleksyjną i polityczną.2. Co jest według Ciebie najistotniejsze w pracy z aktorem/ performerem w teatrze?Proponuję pracę nad podstawowymi elementami, z których zbudowany jest taniec (i teatr!): czas, przestrzeń i ruch. Będziemy praktycznie oraz koncepcyjnie rozpoznawać te zagadnienia i separować je od siebie, by móc nimi sprawnie manipulować. Ćwiczenia, które wymagają dużego skupienia, uzupełniam pracą z dotykiem i intuicyjnym tańcem oraz ruchem. Ważnym polem działania jest również nauka czerpania przyjemności płynącej z ciała i tańca.3. Na czym chciałabyś/chciałbyś skupić się podczas prowadzonych przez siebie zajęć?Kiedy spotykam się z performerem na co dzień pracującym w teatrze (albo w operze), pierwszym zadaniem jest ustalenie wspólnego języka, czyli ustalenie wspólnego znaczenia słów. Kolejnym celem jest pokazanie innej logiki działania od tej praktykowanej (u aktorów jest to często logika psychologiczna, w operze – logika muzyki). Wskazując na ciało i inne elementy choreografii, pozwalam performerowi odkrywać nowe źródła działania. Moim celem jest także stworzenie przestrzeni bezpieczeństwa tak, aby performer mógł iść jak najdalej w swoich poszukiwaniach, nie bojąc się oceny i pozwalając sobie na pełną realizację swojej fantazji.
Maria Stokłosa
Maria Stokłosa ukończyła choreografię w School for New Dance Development (SNDO) w Amsterdamie oraz Wydział Tańca współczesnego w London Contemporary Dance School at The Place. Współpracuje z wieloma artystami takimi, jak: Wojtek Ziemilski, Meg Foley, Peter Pleyer, Magdalena Ptasznik, Marta Ziółek, Maija Reeta Raumanni, Iza Szostak, Wojtek Pustoła. Jest autorką ruchu scenicznego do opery Pawła Mykietyna pt.: Czarodziejska Góra. Występowała w spektaklach Jeremy’ego Wade’a, Lisy Nelson czy Sary Shelton Mann. Stokłosa była inicjatorką i opiekunką artystyczną wielu projektów edukacyjnych dla tancerzy i choreografów. Prowadzi regularne zajęcia w Centrum w Ruchu w Warszawie, a także liczne warsztaty w Polsce i za granicą. Jest zaangażowana w wiele działań na rzecz rozwoju lokalnej sceny tańca eksperymentalnego – jako prezeska Fundacji Burdąg i współzałożycielka Centrum w Ruchu.