Jak zapamiętać człowieka, artystę, poetę aktywnego twórczo na tak wielu polach? Czego nie wolno stracić z biografii niedługiej, zaledwie 60-letniej, ale tak bogatej i ważnej dla kultury? Co ukształtowało Krzysztofa Zaleskiego, kim był dla teatru, kina, literatury? Dla aktorów i współpracowników z teatrów, Teatru Polskiego Radia, Teatru Telewizji? Jakich miał przyjaciół? Z kim i dla kogo pracował?
Idea zrealizowania filmu dokumentalnego o Krzysztofie Zaleskim, znakomitym reżyserze, pisarzu, dyrektorze teatru, aktorze-amatorze, bez udziału którego moralizujące filmy z przełomu lat 70. i 80 ubiegłego wieku nie miałyby tej dojmującej prawdy, zrodziła się z okazji zbliżającej się 10. rocznicy śmierci artysty. Andrzej Titkow, wybitny reżyser filmów dokumentalnych, towarzyszący w swojej pracy także teatrowi w różnych jego przejawach, napisał scenariusz i gromadzi materiały. Instytut Teatralny zbiera fundusze na produkcję.
W ten jesienny wieczór chcemy porozmawiać z ludźmi, którzy znali i cenili Krzysztofa Zaleskiego, żeby mogła pozostać po nim pamięć pełniejsza niż zapis w rejestrze Encyklopedii Teatru Polskiego.Podczas spotkania przedstawimy pierwsze nakręcone kadry filmu, wypowiedzi Krzysztofa Zaleskiego, fragmenty jego ról i prac reżyserskich.Spotkanie poprowadzone przez Małgorzatę Szymankiewicz rozpocznie się o 20.30 i będzie rejestrowane.
KRZYSZTOF ZALESKI
Reżyser teatralny, aktor filmowy i teatralny, scenarzysta.Jeden z najwybitniejszych przedstawicieli pokolenia „młodych, zdolnych”, którzy weszli do teatru polskiego na przełomie lat 70. i 80. XX wieku. Po ukończeniu Wydziału Filologii Polskiej na Uniwersytecie Warszawskim (1971) rozpoczął studia doktoranckie w Instytucie Badań Literackich PAN, gdzie zajmował się twórczością Witolda Gombrowicza (czego śladem jest jego tekst zamieszczony w tomie Gombrowicz i krytycy pod red. Zdzisława Łapińskiego, Kraków 1984). Porzucił karierę literaturoznawcy po wyreżyserowaniu Ślubu Gombrowicza (1974) w kole naukowym warszawskiej PWST im. Aleksandra Zelwerowicza, namówiony przez ówczesnego rektora Tadeusza Łomnickiego do podjęcia studiów na Wydziale Reżyserii. Został asystentem Łomnickiego – dyrektora Teatru na Woli, gdzie debiutował sztuką Georga Büchnera Leonce i Lena (1976). (…)„Filolog w teatrze”, cenił i szanował literaturę. „Dla mnie teatr jest sposobem czytania literatury, umieszczaniem jej w przestrzeni. Jest tyle wspaniałych dramatów, powieści. Jeśli uda się przekazać ducha tekstu przez teatr, to jest wspaniałe” – powiedział w jednym z wywiadów [Zaleski, 2005]. (…) Szukał dla siebie „literatury żywej”, nigdy nie był konserwatywnym „akademikiem”. Dał tego znakomite świadectwo już w roku 1983, realizując Księdza Marka Słowackiego w warszawskim Teatrze Dramatycznym. Skameralizował dramat, wyeksponował wiersz romantyczny i stworzył – jak zauważył Andrzej Wanat – „rapsod o Duchu wielkim i nieugiętym, człowieku mimo klęski niezłomnym” [Wanat, 1997, s. 13]. Tytułowego Księdza Marka grał Zbigniew Zapasiewicz, Judytę – Jadwiga Jankowska-Cieślak.Od roku 1989 Krzysztof Zaleski związany był przede wszystkim z warszawskim Teatrem Ateneum. Pod koniec życia powrócił do Teatru Współczesnego w Warszawie. (…) Blisko 20 prac reżyserskich Krzysztofa Zaleskiego powstało w Teatrze Telewizji.Barbara OsterloffEncyklopedia teatru polskiego / encyklopediateatru.pl
WSTĘP WOLNY
liczba miejsc ograniczona
obowiązują bezpłatne zaproszenia
ADRES:
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
