W Instytucie Teatralnym im. Zbigniewa Raszewskiego wydarzenia w ważkich momentach mają nie tylko wymiar artystyczny. Bywa, że stają się także manifestacją solidarności i wsparcia dla tych, którzy wiodą nieustającą walkę o wolność i godność. Tak właśnie było podczas sobotniego pokazu quasi-opery deklaratywnej „Scena Bufor”, zorganizowanego z okazji drugiej rocznicy wybuchu pełnoskalowej wojny w Ukrainie.

To niezwykłe wydarzenie zgromadziło szerokie grono gości, wśród których znaleźli się przedstawiciele polskiego rządu, środowiska akademickiego oraz instytucji kultury, zwłaszcza wspierających Ukrainę. Honorowy patronat nad pokazem objął Jego Ekscelencja Ambasador Ukrainy w Polsce Wasyl Zwarycz. Podczas uroczystości jego zastępca, Roman Szapelak, obecny w Instytucie wraz z innymi członkami ambasady, wyraził głęboką wdzięczność za kontynuowane wsparcie udzielane Ukrainie przez Polskę.

Spotkanie otworzyła Dyrektor Instytutu Teatralnego, Elżbieta Wrotnowska-Gmyz, która podkreśliła znaczenie dzisiejszego wydarzenia jako świadectwa ciągłej obecności i trwałości ukraińskiego teatru w skrajnie trudnych warunkach. W swoim wystąpieniu cytowała słowa Iryny Czyżynowej, autorki tekstu „Wojna, teatr i odrobina nadziei”, podkreślając, że teatr niezmiennie daje nadzieję nawet w najcięższych czasach.

Kulminacyjnym momentem spotkania było wystawienie quasi-opery „Scena Bufor”. Spektakl ten, wyreżyserowany przez Andrija Merkhela, połączył w sobie elementy opery, instalacji i performansu, tworząc poruszającą opowieść o ludzkiej determinacji w obliczu wojennego chaosu. Wystąpili w nim wybitni ukraińscy muzycy, śpiewacy i aktorzy:  Andrii Koshman (baryton), Igor Riabov (fortepian), Oleksandr Goncharenko (lira korbowa) i aktorki: Kateryna Kisten i Olha Kebas. Grane na lirze ukraińskie pieśni ludowe przeplatały się z nowoczesnymi, aleatorycznymi kompozycjami muzycznymi – fortepianowymi (Merkhel) i z pogranicza muzyki elektronicznej (Tetiana Khoroshun), tworząc niezwykłą atmosferę, balansującą między poczuciem zagrożenia, tęsknoty, gniewu i nostalgii.

Wizualna strona spektaklu, stworzona przez Katerynę Berlovą i Alinę Yakubenko, była równie imponująca, przywołując obrazy ukraińskich wojennych krajobrazów oraz symboliki narodowej. Niezapomnianym był kończący przedstawienie obraz dymiącego się schronu, wokół którego chodził mały chłopiec, odbijający od ścian schronu piłeczki ping pongowe – jasne, kruche i delikatne jak życie małego dziecka w obliczu okrutnej wojny.

Pokaz „Sceny Bufor” nie tylko wzruszył zgromadzoną publiczność, ale również był wyrazem głębokiego szacunku i wsparcia dla Ukraińców walczących o swoją wolność i godność. Zakończył się on gromkimi brawami i podziękowaniami, które były manifestacją solidarności i wiary w zwycięstwo Ukrainy.

Na zakończenie, zarówno widownia, jak i artyści, odśpiewali hymn Ukrainy, podkreślając jedność i determinację w dążeniu do lepszej przyszłości.

Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego jest Narodową Instytucją Kultury finansowaną ze środków budżetu Państwa.

(Przeczytaj więcej na ten temat)