"Było to nad Bałtykiem, czyli Elita" - wykład Ewy Partygi i Agnieszki Wanickiej.

Kuracjusze, którzy w sztuce Nowaczyńskiego spotykają się w „gapio-pudle” na plaży w Zopottach w roku 1914, to przedstawiciele różnych środowisk i różnych zaborów, a tym, co ich łączy, jest poczucie przynależności do elity. Satyryczne ostrze Nowaczyńskiego, mistrza zbiorowego portretu, kreślącego brawurową językowo kawiarnianą kronikę końca epoki, wycelowane jest właśnie w to poczucie elitarności i obnaża wielkopańskie grymasy tych, którzy przez cały XIX wiek podróżowali do wód. Kształt elit zmieniał się dynamicznie przez cały XIX wiek – przepustką do tej grupy społecznej było już nie tylko pochodzenie, ale też znajomości, pieniądze, wykształcenie, talent, sukces czy sezonowe powodzenie. Jak XIX-wieczny teatr przedstawia te zmieniające się elity społeczne i ich obyczaje? W jakiej mierze teatr popularny i rozrywkowy podtrzymuje, a w jakiej kreuje wyobrażenia o elitarności?