14.05 – 19.30 | ZASŁUCHAJ SIĘSześć słuchowisk eksperymentalnych wyprodukowanych przez Instytut Teatralny; do słuchania na trawie).

Sześć świetnych tekstów, sześć ciekawych realizacji, a w efekcie sześć różnych słuchowisk radiowych. Zapraszamy na swego rodzaju maraton w niecodziennych okolicznościach. Decyzja, czy posłuchać każdego z nich, czy tylko jednego, czy jednego kilka razy należy do Państwa. My zapewniamy słuchawki w możliwością przełączania się pomiędzy kanałami i spokojne miejsce, w którym słuchanie z pewnością będzie przyjemnością.

14.05 – 16.35

„Próżnia prześwietlona”, scenariusz i reżyseria: Lukáš JiřičkaSłuchowisko zrealizowane na podstawie korespondencji Stanisława Ignacego Witkiewicza i dziennika Bronisława Malinowskiego.

Marchwicki, scenariusz i reżyseria: Michał TurowskiRadiowy dokument muzyczny poświęcony kulisom śledztwa słynnego seryjnego mordercy Zdzisława Marchwickiego, zwanego „Wampirem z Zagłębia”, wokół którego narosło mnóstwo mitów i do dziś niewyjaśnionych zagadek.

Pewnego dnia wszystko to zmieści się w mniejszej torebce, reżyseria: Małgorzata Wdowik, scenariusz: Tamara AntonijevicOpowieść o dzisiejszym świecie zdominowanym przez technologię. Wszystko, co wprowadzamy do sieci komputerowej, każdy obraz, głos, nasze myśli i marzenia – mogą  już do skończenia świat`a krążyć w jakichś „chmurach”. I świadczyć o nas – dobrze lub źle.Stern, reżyseria: Agnieszka JakimiakJak mogła brzmieć futurystyczna awangarda? Które treści raziły uszy cenzorów w latach 20. i 30.? Co razi uszy współcześnie? W słuchowisku “STERN”, opartym na twórczości polskiego futurysty żydowskiego pochodzenia Anatola Sterna, przyglądamy się kilku wątkom z historii tego, co w literaturze było zabronione, a co było najchętniej widziane. Poezje i manifesty Sterna – narażonego na cenzurę, uznawanego we wczesnym okresie twórczości za skandalistę – stają się dla nas pretekstem do zadania pytań o nasze współczesne standardy moralne i estetyczne. Słowa pisane przez męską gwiazdę dwudziestolecia są wypowiadane przez dwie aktorki, które filtrują futurystyczne manifesty i hasła przez własną wrażliwość, niedowierzanie, dystans i bezczelność.

Numer 14, reżyseria: Katarzyna KalwatStudium zniewolenia młodej dziewczyny żyjącej w pierwszej połowie XX wieku, która skazana za zabicie swojego dziecka odbywa karę pozbawienia wolności. Sztuka została wystawiona w Wilnie w 1934, grana również w Warszawie i Krakowie, była z racji podejmowanej problematyki promowana przez Boya-Żeleńskiego. Z powodów cenzury została zdjęta z afisza krakowskiego teatru. Dotychczas niepublikowana, ukazała się niedawno w antologii dramatów Rodzaju żeńskiego pod redakcją Agaty Chałupnik i Agaty Łukszy (2018).Słuchowiska Stern oraz Numer 14 współfinansowane są przez Miasto Stołeczne Warszawa. 

16.30 – 19.00

Mgła zdaje się przychodzić z zewnątrz, scenariusz i reżyseria: Ludomir FranczakEksperyment radiowo-teatralny w postaci słuchowiska nawiązującego do „Pasażerki” Zofii Posmysz – pisarki, która na przełomie lat 50. i 60. była jedną z najważniejszych autorek piszących dla Teatru Polskiego Radia. W słuchowisku wykorzystano fragmenty tekstów: „Wakacje nad Adriatykiem”, „Pasażerka” oraz fragmenty wywiadów z autorką. Wplecione zostały także urywki  „Austerlitz” W.G. Sebalda oraz słuchowiska „Pasażerka z kabiny 45″ z 1959 roku.

Zakaz ironii i sarkazmu, reżyseria Magda Szpecht, scenariusz: Michał BuszewiczTytułowy zakaz wprowadzony w Korei Północnej stał się pretekstem do opowiedzenia dystopijnej baśni i stworzenia dźwiękowej politycznej satyry.

Koniec przemocy, scenariusz i reżyseria: Bogna Burska i Magda MosiewiczAutorki nie mają wątpliwości: państwo to przemoc. W ich dramacie Polska jest dwugłową hydrą, stojącą w obliczu globalnego upadku demokracji i kryzysu wspólnotowości. Obywatele „lepszego i gorszego sortu” wychodzą na ulice. W powietrzu pachnie wojną domową. Na naszych oczach toczy się bitwa: bitwa na murach, w parlamencie, w publicznej szkole, w kościele (…) bitwa o teatry, gimnazja, bitwa o głosy, o przewagę w debacie publicznej.

Słuchowiska powstały w ramach Studia Teatralnych Form Eksperymentalnych Teatru Polskiego Radia i Instytutu Teatralnego.

Pozostałe wydarzenia:

Program:11.55 – Ruch w Instytucie – zajęcia otwarte przed jesiennym cyklem programu (Agnieszka Kryst, Ramona Nagabczyńska, Iza Szostak);12.00-14.00 – Doświadczenie laboratoryjne w Archiwum Jana Dormana (warsztaty dla rodzin);14.00-16.00 – Doświadczenie laboratoryjne w Archiwum Jana Dormana (warsztaty dla dorosłych);14.00 – 16.00 – Stół choreograficzny – The Battle (spotkanie środowiska tanecznego, dyskusja);16.00 – Instytut Teatralny 2013-2018. Trzecie pięciolecie (prezentacja książki jubileuszowej i pokaz filmu o 15 latach działania IT);18.00 – Wanna see them. Portrety w wannie (wernisaż wystawy fotografii Chrisa Niedenthala i Woodego Ochnio);19.30 – Typ A Marii Morozowicz-Szczepkowskiej (czytanie sceniczne);21.00 – Iluminacja fasady Instytutu (mapping na temat historii Instytutu Teatralnego);21.30 – Najgorszy DJ TITO – urodzinowe balety na trawie.

Partnerem technologicznym wydarzenia jest firma Prolight Spółka z.o.o. – organizator Sceny Jutra.

15. urodziny

25 sierpnia, tradycyjnie w ostatni weekend wakacji, po raz kolejny otwieramy szeroko drzwi Instytutu Teatralnego i zapraszamy do niego wszystkich ciekawych naszej codziennej pracy oraz realizowanych w Instytucie projektów.

„Kończenie lata na Jazdowie” to od pięciu lat nasza mała tradycja. Zapoczątkowaliśmy ją w związku z 60. rocznicą urodzin Pawła Konica – wieloletniego dyrektora Teatru Małego w Warszawie – teatru, który stał się za czasów tej dyrekcji symbolem instytucji otwartej na różnorodność. Tak myślimy o naszej pracy, tak chcielibyśmy, aby myśleli o niej inni.

Powodów do spotkania mamy więcej. To będzie dla nas ważna i szczególna sobota, wieńcząca trzecie pięciolecie działalności Instytutu. W dzień 15. urodzin nie chcemy jednak mechanicznie wyliczać, ilu odwiedziło nas widzów, ilu twórców pracowało na naszej scenie, ile zrealizowaliśmy projektów, ile zgromadziliśmy dokumentów i książek, ile osób dba codziennie o to, aby te liczby rosły. Chcemy wspólnie zdmuchnąć świeczki na urodzinowym torcie i poprzez działanie, zabawę, mówić o tym, jak postrzegamy swoją rolę, skąd bierze się nasze uparte przekonanie, że „historia teatru zaczyna się od dokumentacji” i dlaczego tak bardzo zależy nam na tym, aby „towarzyszyć teatrowi”. Każdemu.