fbpx
NABÓR TEKSTÓW DO SZÓSTEGO NUMERU „POLISH THEATRE JOURNAL”

NABÓR TEKSTÓW DO SZÓSTEGO NUMERU „POLISH THEATRE JOURNAL”

Ogłaszamy otwarte zaproszenie do nadsyłania propozycji tekstów do kolejnego numeru dwujęzycznego pisma „Polish Theatre Journal”. Tematem numeru jest  „Awangarda...
opublikowano 3 stycznia 2018

Ogłaszamy otwarte zaproszenie do nadsyłania propozycji tekstów do kolejnego numeru dwujęzycznego pisma „Polish Theatre Journal”. Tematem numeru jest  „Awangarda teatralna w Polsce i Europie Środkowo-Wschodniej i jej kontynuacje”. Zapraszamy do nadsyłania propozycji tekstów do 31 stycznia 2018.

Adrian Grycuk/CC BY-SA 3.0-pl/Wikimedia Commons

Sto lat temu, w pierwszych dekadach XX wieku, teatr europejski przeżywał okres gwałtownego rozwoju i ożywionego fermentu intelektualno-artystycznego związanego z poszukiwaniem nowych metodologii twórczych, estetyk, zasad organizacji teatru, a także sposobów reagowania na dynamicznie zmieniające się otoczenie społeczne i polityczne. Niektórzy protagoniści tego ruchu, tacy jak Konstanty S. Stanisławski, Wsiewołod E. Meyerhold, Jewgienij B. Wachtangow w Rosji, Edward Gordon Graig w Anglii, Erwin Piscator i Bertolt Brecht w Niemczech, czy Antonin Artaud i Jacques Copeau we Francji, stali się mistrzami teatru światowego, a ich metody pracy teatralnej punktem odniesień dla kolejnych pokoleń artystów. Do kresu zainicjowanej i prowadzonej przez nich rewolucji teatralnej przyłożyły się dwa wielkie systemy totalitarne: faszyzm i stalinizm, które doprowadziły do katastrofy, jaką był wybuch drugiej wojny światowej. W rezultacie rozwój nowych idei teatralnych został na długie lata skupiony wyłącznie w dwóch najważniejszych ośrodkach –  w Niemczech i Rosji, co z kolei spowodowało osłabienie tendencji reformatorskich na Zachodzie.

W tym samym okresie równolegle ruchy awangardowe w teatrze rozwijały się w krajach Europy Środkowo-Wschodniej, z których większość po pierwszej wojnie światowej znalazła się w nowej sytuacji politycznej i kulturowej. Impuls awangardowy w teatrze współdziałał tu ze zbiorowym wysiłkiem tworzenia nowych koncepcji zbiorowości i nowych wzorów kolektywnego i indywidualnego życia. Działający w tych krajach artyści na własne, oryginalne sposoby tworzyli innowacyjne projekty teatralne i kulturowe. Ogromne bogactwo ich propozycji, w dużej mierze nieznane poza ich rodzimymi krajami, stanowi rezerwuar oryginalnych inspiracji, pomysłów i projektów dotyczących problemów, przed którymi stoi dzisiejsza Europa i jej teatr. W czasach, gdy tak silnie odczuwana jest potrzeba wymyślenia na nowo form życia społecznego, organizacji zbiorowości i nowych dróg kształtowania środowiska ludzkiego działania, szczególnie ważny wydaje się powrót do awnagardowego impulsu, także, a może przede wszystkim, w jego zapomnianych przejawach.

Dlatego zapraszamy do refleksji nad dorobkiem awangardy Europy Środkowo-Wschodniej pierwszej połowy XX wieku oraz nad potencjalnymi i już zaistniałymi współczesnymi inspiracjami awangardą, zarówno w wymiarze artystycznym, społecznym i organizacyjnym teatru i praktyk teatralnych.

Czekamy na artykuły obejmujące zarówno prezentację wybranych dokonań, projektów i idei awangardy historycznej, jak i współczesnych nawiązań do nich. Mając nadzieję na prezentacje nieznanych szerzej dokonań awnagardy (przede wszystkim, ale nie tylko, polskiej), zachęcamy do podjęcia refleksji na temat współczesnych praktyk teatralnych, które można uznać za rozwinięcie poszukiwań awanagardy, zarówno w aspekcie bezpośrednich odwołań do idei i praktyk twórców sprzed stu lat, jak i analogii między stawianymi przez nich pytaniami lub proponowanymi odpowiedziami. Przykładowo wymienić można następujące zagadnienia:• reinterpretacja dotychczasowych sposobów rozumienia, prezentacji i oceny awangardowych koncepcji z perspektywy współczesnej metodologii i teorii• poszerzenie teatralnych analiz awangardy na obszary leżące poza ściśle wyznaczonymi granicami teatru jako instytucji i sztuki, w tym zwłaszcza performatywny wymiar awangardowej plastyki, architektury i urbanistyki, dramatyczność i teatralność muzyki, uprzestrzennienie literatury itd.• eksperymenty z przestrzenią teatralną, zwłaszcza poszukiwaniem sposobów na rozbicie pudełka teatralnego i udzielenie odpowiedzi na zmieniane przez technologię sposoby widzenia świata• poszukiwanie nowych form teatralnych przez odwołanie do nowej publiczności, mającej inne oczekiwania i nawyki kulturowe• relacja między awangardą i mainstreamem w aspekcie instytucjonalnym i artystycznym;• analogie i różnice między awangardami Europy Środkowo-WschodniejStreszczenie propozycji tekstu (tak streszczenie, jak sam tekst może być napisany po polsku lub po angielsku) o objętości około 300 słów prosimy przesyłać do redakcji na adres ptj@instytut-teatralny.pl lub przez stronę www.polishtheatrejournal.com (open system journal) do 31 stycznia 2018.

Kliknij tutaj, aby subskrybować newsletter „Polish Theatre Journal”

Zobacz również

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności