Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego zaprasza na warsztaty Anny Nowickiej KALEJDOSKOPOWY PRZEPŁYW UWAGI w ramach cyklu Ruch w Instytucie 2017/2018.
KALEJDOSKOPOWY PRZEPŁYW UWAGI3, 9, 16, 23 kwietnia 2018/ Anna NowickaPraca nad wyostrzeniem i poszerzeniem uwagi, podążaniem za nią i rozwijaniem poprzez ciało. Praca nad relacją pomiędzy rzeczywistym a doświadczanym, odczuwanym i wyobrażanym; rozwijanie dialogu pomiędzy nimi, zakorzenionego w rozluźnionym ciele. Przemieszczanie się pomiędzy różnymi polami uwagi (m.in. oddech, centrum w ciele i związane z nim wyobrażenie, rytm, kierunek, faktura ruchu, przestrzeń, działanie, nazywanie i odpuszczanie).
Ruch w Instytucie 2017/2018 to kontynuacja programu pilotażowego, który trwał od marca do czerwca 2017. W sezonie 2017/ 2018 proponujemy trzy cykle zajęć z Renatą Piotrowską-Auffret, Magdaleną Ptasznik i Tomaszem Przytyckim (wrzesień – listopad 2017), Izabelą Chlewińską, Urszulą Wojtkowiak i Katarzyną Sitarz (styczeń – marzec 2018), Anną Nowicką, Weroniką Pelczyńską i Marią Stokłosą (kwiecień – czerwiec 2018). Dwugodzinne zajęcia odbywać będą się w poniedziałki od 9:00 do 11:00.
BILETY:
Wstęp na pojedyncze zajęcia 30 pln*
* cena nie dotyczy osób powyżej 60 roku życia. Osoby powyżej 60 roku życia będą mogły kupić bilet przed zajęciami w księgarni „Prospero” w Instytucie Teatralnym w cenie 15 zł.
INFORMACJE:
bilety@instytut-teatralny.pl (tel. +48 791 877 377)
ADRES:
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
O WARSZTATACH W PYTANIACH DO CHOREOGRAFKI I JEJ ODPOWIEDZIACH:
Prowadząca: Anna Nowicka
1. Czym jest dla Ciebie choreografia?Choreografia jest dla mnie wielowymiarową pracą z uwagą, z jej nieustającym, zakorzenionym w ciele przepływem. Jest to narzędzie do wyostrzania zmysłów, do odkrywania nieograniczonego, twórczego potencjału każdej chwili. Potencjału, który może zostać zauważony i zawarty w (znaczącą) formę. Uwaga mająca swoje źródło w ciele, pozwala komponować czas i przestrzeń oraz tworzyć znaczenia. Ciało postrzegam jako zbiór heteronomicznych, organicznych układów, które ze sobą współdziałają; jako ciało fizyczne, emocjonalne, duchowe, rzeczywiste i wyobrażone; jako skarbnicę jakości, faktur, postaci, wspomnień, wyobrażeń, skojarzeń; jako niestabilną substancję w ciągłym ruchu; jako obiekt znaczący i istniejący w przestrzeni. Choreografia pozwala przeplatać te odmienne sposoby myślenia o ciele i budować z nich namacalne, doświadczalne, wielopoziomowe obrazy dla widza.
2. Co jest według Ciebie najistotniejsze w pracy z aktorem/ performerem w teatrze?Rozbudowywanie świadomości ciała jako istotnego, twórczego źródła w pracy scenicznej, gdzie możliwe jest spotkanie intuicji i odczuć płynących z ciała, ze świadomymi zabiegami reżyserskimi. Podzielenie się narzędziami, które zadomawiają aktorów w ich ciałach, zwiększają rozluźnienie i gotowość do zmiany, wyostrzają zmysły, poszerzają uważność oraz otwierają na różne przestrzenie cielesności i obecności, wzmacniając koncentrację i decyzyjność, przygotowując aktorów do bycia współtwórcami spektakli. Interesuje mnie gotowość do świeżego spojrzenia na proces pracy, gdzie praca nad przedstawieniem, postacią i sceną jest zakorzeniona w podstawowej ciekawości siebie, innego i nieokiełznanej otwartości na wspólne tworzenie.
3. Na czym chciałabyś/chciałbyś skupić się podczas prowadzonych przez siebie zajęć?Będziemy bardzo konkretnie/ fizycznie pracować nad świadomością ciała oraz nad znaczeniem, które buduje ciało w przestrzeni. Skupimy się na pracy z uważnością, nad wyostrzeniem i poszerzeniem pola uwagi, nad podążaniem za uwagą i ucieleśnianiem jej. Będziemy działać i nawzajem się obserwować, zmierzając do uwewnętrznienia tych dwóch ról; zanurzymy się w doświadczeniu, ale rozwiniemy też świadomość tego, gdzie się znajdujemy (fizycznie: w ciele, w przestrzeni studia oraz w świecie wyobraźni) i co robimy. Będziemy sprawdzać, w jaki sposób możemy przemieszczać się pomiędzy różnymi polami uwagi (m.in. fizyczne centrum w ciele, jakość ruchu, wyobrażenie, rytm, kierunek, przestrzeń, narracja) i na bieżąco nadawać formę naszemu doświadczeniu.
Anna Nowicka
Absolwentka eksperymentalnej szkoły tańca SEAD w Salzburgu, Ernst-Busch / HZT w Berlinie oraz Wydziału Psychologii Uniwersytetu Warszawskiego. Jej artystyczne poszukiwania skupiają się na relacji pomiędzy śniącym ciałem a ciałem tańczącym, zwłaszcza zaś na zagadnieniach choreografii wyobrażonego. W ramach swojej praktyki zgłębia możliwości wykorzystania różnych punktów widzenia jako narzędzi do odkrywania i ujawniania obrazów z pozoru niedostępnych oku. Choreografię postrzega jako nieustanne badanie związków i napięć między procesem twórczym a jego rezultatem (rozumianym także jako produkt uboczny poszukiwań). Jest doktorantką na Wydziale Aktorskim PWSFTViT w Łodzi, praktykantką Saphire ® Practice w The School of Images, rozwija pracę ze snami z Bonnie Buckner. Mieszka i pracuje pomiędzy Berlinem a Polską.
