W ostatnich latach teatr wyobraźni przeżywa spektakularny rozkwit. Między innymi dzięki realizowanemu w Instytucie Teatralnym projektowi Nowe słuchowiska, w ramach którego w zeszłym sezonie powstało sześć słuchowisk zrealizowanych przez młodych artystów, m.in.Wojciecha Blecharza, Magdalenę Szpecht, Małgorzatę Wdowik, Ludomira Franczaka czy Michała Turowskiego.Zachęceni sukcesem pierwszej edycji przygotowujemy kolejny cykl, tym razem poświęcony wzajemnym wpływom teatru polskiego i żydowskiego w Warszawie. W 2018 roku dwie rocznice symbolicznie wyznaczają ramy czasowe tej relacji: 100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości i 75. rocznica wybuchu i upadku powstania w getcie warszawskim.Przez 25 lat w Warszawie działało bez mała 400 zespołów teatralnych z czego blisko 100 grających w jidysz. Te dwa światy czasem się uzupełniały, często wzajemnie inspirowały, ale też konkurowały ze sobą bądź bywały dla siebie obojętne. Naszym projektem chcemy symbolicznie przywrócić współistnienie dwóch tradycji w ramach naszej kultury.Kuratorem projektu jest Michał Januszaniec.
Numer 14 na podstawie Marceliny Grabowskiejreżyseria Katarzyna Kalwat,muzyka: Bartosz Dziadosz,dramaturgia Marta Sokołowskawystepuja: Jaśmina Polak, Lech Łotocki, Jacek Beler, Sebastian PawlakStudium zniewolenia młodej dziewczyny żyjącej w pierwszej połowie XX wieku, która skazana za zabicie swojego dziecka odbywa karę pozbawienia wolności. Sztuka została wystawiona w Wilnie w 1934, grana również w Warszawie i Krakowie, była z racji podejmowanej problematyki promowana przez Boya-Żeleńskiego. Z powodów cenzury została zdjęta z afisza krakowskiego teatru. Dotychczas niepublikowana, ukazała się niedawno w antologii dramatów Rodzaju żeńskiego pod redakcją Agaty Chałupnik i Agaty Łukszy (2018).W adaptacji współczesnej, zawierającej monologi Marty Sokołowskiej i improwizację Jaśminy Polak, Numer 14 staje się próbą oddania głosu bohaterce i odszukania jej imienia. Przełamanie milczenia i anonimowości postaci, która funkcjonuje jako numer więzienny, jest nie tylko gestem emancypacyjnym, ale przede wszystkim zapisem wewnętrznej podróży.
Ida Kamińska: jak brzmię?reżyseria: Jędrzej Piaskowski,muzyka: Jan Tomza-Osiecki,dramaturgia: Hubert Sulimawystepuje: Sebastian PawlakNa ile figura wybitnej artystki, postaci głęboko wrośniętej w polską kulturę, diwy oszalałej na punkcie teatru i siebie samej może być komentarzem do naszej współczesności? Czym jest dzisiaj medium teatru i radia?Ida Kamińska powraca w brawurowym słuchowisku swojego autorstwa. Przy współpracy młodych artystów zaprezentuje radiowy program powstały z okazji 100. rocznicy odzyskania niepodległości i 90. rocznicy nadania w Polsce pierwszego słuchowiska radiowego.Kamińska pod sam koniec II wojny światowej przez kilka lat występowała w jednej z moskiewskich rozgłośni radiowych, prowadząc audycje emitowane także na tereny okupowanej Polski. Ida Kamińska: jak brzmię? jest próbą luźnej, fantastycznej i groteskowej rekonstrukcji jednej z tych audycji. Artystka nadając wyobrażeniową, metafizyczną audycję łączy się z ojczyzną, z której musiała uciekać. Radio staje się medium ostatniej szansy.
Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa
Wstęp wolny
ADRES
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa