Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego oraz Laboratorium Transkulturowych Studiów nad Teatrem i Dramatem Postkomunistycznej Europy zapraszają na trzeci webinar w ramach projektu „I znów prolog? Posttraumatyczny dramat i teatr w Europie Środkowej, Wschodniej i Południowo-Wschodniej w świetle transformacji systemowej (1989/1991-2020)”. Spotkanie odbędzie się na platformie ZOOM 18 października w godzinach 9:30-16:30. W wydarzeniu wezmą udział tylko zarejestrowani uczestnicy.

Podczas najbliższego spotkania dominującym obszarem badawczym będzie Europa Wschodnia. Webinar zatytułowany jest: „Przemoc: stara/nowa trauma/y”. W jego pierwszej części zaprezentujemy projekt „Dźwięk bezpiecznego dotyku. Dźwięk. Bezpieczeństwo. Dramaturgia ukraińska” Ołeny Apczel. W 2020 roku ukraińska reżyserka i pomysłodawczyni prezentowanego projektu oraz jego współuczestniczka, zaproponowała dziewięciu dramaturżkom i jednemu dramaturgowi stworzenie krótkich tekstów, poświęconych pojęciu „bezpieczeństwa”, którego rozumienie pod wpływem pandemii uległo diametralnej transformacji.

Performance’owi przyświecał zamysł stworzenia takiej formuły artystycznej, która mimo ograniczeń pandemicznych i lockdownu sprzyjałaby międzynarodowej popularyzacji wiedzy zarówno o współczesnej ukraińskiej dramaturgii jak i samej Ukrainie.

Powstałe monodramy w polskiej wersji językowej zostały zapisane w formie dźwiękowej przez aktorki i aktora Teatru Wybrzeże w Gdańsku. Zapisy stały się podstawą do stworzenia aplikacji mobilnej, którą następnie rozpisano na trasę spacerową po wybranych miejscach Wrocławia, współgrających z ideą projektu. Po pobraniu QR-kodu spacerowicz-uczestnik performance’u otrzymywał dostęp do materiałów kuratorskich oraz dźwiękowej wersji dramatów.

Projekt został zrealizowany w ramach programu wsparcia tłumaczeń i inscenizacji współczesnej dramaturgii ukraińskiej „Transmission.ua: drama on the move” stworzonego przez Instytut Ukraiński w 2020. W Polsce jest on integralną częścią projektu „I znów prolog?”.

* Koordynatorka programu w Urzędzie Miejskim Wrocławia: Sara Blejwas
** Wsparcie wolontariackie: studenci Uniwersytetu Wrocławskiego.
*** Szczególne podziękowania za pomoc przy realizacji projektu dla Tani Yermak i Doroty Androsz.

Osoby, które chcą wziąć udział w III webinarze (Przemoc: stara/nowa trauma/y) w ramach projektu „I znów prolog?” prosimy o zarejestrowanie się za pomocą poniższego linka:

LINK REJESTRACYJNY

Po dokonaniu szybkiej rejestracji otrzymacie Państwo wiadomość e-mail, w której znajdą się szczegóły dotyczące spotkania i link prowadzący bezpośrednio do niego.

UCZESTNICZKI i UCZESTNICY

Ludmyła Tymoszenko – urodzona w 1978 roku w Kazachstanie. W 2000 r. ukończyła Wydział Filozofii Lwowskiego Narodowego Uniwersytetu im. Iwana Franki. Doktor nauk filozoficznych i doktor hab. nauk politycznych. Pierwsza sztuka o przyjaźni dziewczęcej i nastoletnim darwinizmie Zołoti łosiny (Złote legginsy), napisana w 2013 r., trafiła do finału trzech festiwali dramaturgicznych jednocześnie: „Tydzień sztuki aktualnej”, „Lubymowka” i „Wolny teatr”. Sztuka dziecięca Jakoś u Morśkomu (Raz w Morskim) została zrealizowana na scenach dwóch ukraińskich teatrów w Zaporożu i Łucku. Od tego czasu autorka pisze różne gatunkowo scenariusze i sztuki teatralne, które otrzymują nagrody na licznych festiwalach: 2014 – jarmarczna komedia Ne mona widerżać (Nie da się wytrzymać) na motywach Za dwoma zajciami (Za dwoma zającami) Mychajła Staryckiego (finał festiwalu Tydzień sztuki aktualnej). 2015 – sztuka o grzechu pierworodnym Tajemnyj ahent Chrystyna (Tajny agent Chrystyna) (finał festiwalu Tydzień sztuki aktualnej). 2015 – sztuka dziecięca o tolerancji bez happy endu Raz w Morskim. 2016 – dramat futurystyczny w trzech aktach i epilogu Bohadilnia (Przytułek) (finał festiwalu Tydzień sztuki aktualnej). 2017 – komedia ekscentryczna Bez trusiw (Bez majtek) we współautorstwie z Andrijem Bondarenką (nagroda specjalna organizatorów festiwalu Tydzień sztuki aktualnej). 2018 – dramat romantyczny Durnyj Mykoła (Głupi Mykoła) (finał festiwalu Tydzień sztuki aktualnej, finał festiwalu Drama.UA). 2019 – saga rodzinna Pomynky (Stypa) (finał festiwalu Tydzień sztuki aktualnej). 2020 – mini sztuka dla teatru integracyjnego Syndrom NOŁ.

Kateryna Peńkowa – urodzona w Doniecku w 1983 r. Ukończyła Państwową Akademię Sztuki Estradowej i Cyrkowej, specjalność – aktorka konwersacyjna. Finalistka I i II laboratorium dramaturgicznego Narodowej Spółki Ukraińskich Działaczy Teatralnych. Uczestniczka laboratorium Młodego Teatru „Młody dramaturg” oraz I i II szkoły Szybkiego Dramatu PostPlay Teatru. Laureatka I nagrody międzynarodowego konkursu literackiego „Koronacja słowa” (2012 r.). Wielokrotnie trafiała do finału festiwali Drama.UA oraz Tydzień sztuki aktualnej. Uczestniczka festiwalu młodej dramaturgii „Lubymiwka” (finał w 2020 r. z tekstem Nazwu ne pamiataju [Nazwy nie pamiętam]). Jedna z sześciu zwycięzców konkursu dramaturgicznego Instytutu Ukraińskiego w ramach „Transmission.ua: drama on the move. Germany” z tekstem Swynyna (Wieprzowina) (2020 r.) Inscenizacje Wdoma w Ukrajini (W domu w Ukrainie), Narodowe Centrum Sztuki Teatralnej im. Łesia Kurbasa, sztuka napisana w ramach projektu Organizacji Międzynarodowej ds. Emigracji o emigrantach w Ukrainie (2012 r., reż. Anatolij Czerkow). Nazwy nie pamiętam, Post Play Teatr (2019 r., reż. Petro Armianowski). Piwdeń ta Schid (Południe i Wschód) w ramach festiwalu Tołoka we współautorstwie z Maksymem Kuroczkinem i Anastasiją Kosodij (2020 r., reż. Ołeksandr Żuhan). Nazwy nie pamiętam, Czernihowski Obwodowy Teatr Młodzieżowy (2020 r., reż. Wołodymyr Suraj). Wieprzowina, teatr Maska (2020 r., reż. Oksana Koladenko). Projekt Żyttia widomych ditej (Życie znanych dzieci) we współpracy z Leną Lahuszonkową o życiu Edith Piaf, Fridy Kalo, Newtona i innych w dzieciństwie, Charkowski Państwowy Akademicki Teatr Lalek (2020-2021 r., reż. Oksana Dmitrijewa). Pokydky (Pomioty), Kijowski Akademicki Teatr Dramatu i Komedii na Lewym Brzegu Dniepru (2020 r., reż. Tetiana Hubrij).

Jewhenija Nesterowicz – krytyczka kultury, menadżerka, pisarka. W latach 2005-2008 studiowała w Kijowskim Narodowym Uniwersytecie im. Tarasa Szewczenki (Instytut Filologii), 2008-2010 – we Lwowskim Narodowym Uniwersytecie im. Iwana Franki (Wydział Filologiczny, twórczość literacka, teoria literatury). Ukończyła studia doktoranckie pod kierunkiem dr hab. Iryny Starowojt, pisząc doktorat pt. Rola czytelnika i wspólnot czytelniczych w ukraińskiej internetowej przestrzeni literackiej. Pracowała jako asystentka reżysera widowisk masowych (ponad 30 festiwali i projektów w latach 2007-2009). Jako menadżerka kultury współpracowała z projektami Forum Wydawców (Tretij rik [Trzeci rok], Lwów 2013), Święto Muzyki we Lwowie (2013-2016), Kongres Kultury Partnerstwa Wschodniego (2015, Lwów), Miesiąc Lwowski we Wrocławiu, Europejskiej Stolicy Kultury 2016 (2016, Wrocław, Polska), Miesiąc Czytań Autorskich we Lwowie (2015-2019), Biennale Zaufania we Lwowie (2018) i in. Od 2015 r. dyrektorka programowa Rady Artystycznej „Dialog” (Lwów, Ukraina). Jako krytyczka i dziennikarka współpracowała z pismami „Korydor”, „Ukrajinśka prawda”, „Krytyka”, „Liwyj bereh”. Przez pięć lat była współredaktorką rubryki „Sztuka” na portalu Zbruc.eu (2013-2018). Obecnie pracuje w Centrum Czeskim przy Ambasadzie Republiki Czeskiej w Ukrainie. Wykładała na kierunku kulturoznawstwo w Ukraińskim Katolickim Uniwersytecie we Lwowie. W 2014 r. otrzymała II nagrodę za najlepszy wywiad w Konkursie Dziennikarzy TEKST. W 2016 r. we współautorstwie z Jurijem Izdrykiem wydała książkę SUMMA. W 2017 r. otrzymała I nagrodę w Konkursie Artystycznym Stedley Art Roundation.

Iryna Hareć – kierowniczka Teatru Współczesnego Dialogu w Połtawie, kuratorka, autorka projektów edukacyjnych i teatralnych. Trenerka myślenia kreatywnego i krytycznego z kompetencji społecznych. Dramaturżka, pisarka. W latach 2011-2017 jej sztuki otrzymywały nominacje do nagród festiwalowych. Laureatka międzynarodowych i krajowych konkursów dramaturgicznych (Tydzień sztuki aktualnej – Kijów; Drama.UA – Lwów; Próba pióra, ArtTiuzArt – Charków; Lubymowka, Diejstwujuszczyje lica – Moskwa; Pierwsze czytanie – Sankt Petersburg: Wolny Teatr – Mińsk; Międzynarodowa Nagroda Wołoszyna – Koktebel; Omskie Laboratorium Dramaturgiczne – Omsk itd.). Sztuka Eszelon nr 0, napisana wspólnie z W. Krasowskim, została wydana w antologii Najlepsze sztuki roku 2014. Dramaturżka postdokumentalnych spektakli społecznych: Pauza – 2019 r., Pierwszy Teatr, Lwów; Sklanka morkwianoho soku (Szklanka soku marchewkowego) – Iwano-Frankiwsk; Teorija wełykoho filtru (Teoria wielkiego filtru), Misto Naoslip (Miasto na oślep), ZLATOMISTO – Połtawa, Podwijni standarty (Podwójne standardy) – Lisiczańsk itp.

Anastasija Kosodij – ukraińska dramatrużka i menadżerka teatralna. Urodzona w 1991 roku w Zaporożu. Ukończyła studia dziennikarskie na Uniwersytecie Zaporoskim. Od 2014 r. jest uczestniczką festiwali Tydzień sztuki aktualnej (Kijów) i Drama.UA (Lwów). W 2016 r. wraz z kolegami założyła teatr Zaporoski Nowy Dramat. W 2017 r. teatr zrealizował projekt Tetralna łaboratorija: Za meżamy strachu (Laboratorium teatralne: poza granicami strachu). Kontynuacją projektu było przedstawienie Potiah istoriji (Pociąg historii), które Anastasija stworzyła wspólnie z młodymi aktywistami z Bachmutu. W ramach projektu Krieg im Frieden berlińskiego Maxim Gorki Theater, Literarisches Colloquium Berlin i Robert Bosh Foundation Anastasija Kosodij stworzyła tekst Timetraveller’s Guide to Donbass, poświęcony wojnie rosyjsko-ukraińskiej. Później został on wystawiony na scenie Teatru im. Łesi Ukrainki we Lwowie. Pracowała jako konsultantka dramaturgiczna w projekcie Tell me your story. W jego ramach nastolatki z miasta Popasna odwiedziły miasto Poczdam, gdzie spotkały się z rówieśnikami i stworzyły krótki film wideo na którego podstawie nakręcono film dokumentalny. W 2019 roku była uczestniczką międzynarodowego forum Berliner Festspiele. W 2020 r. wraz z niemiecko-ukraińskim muzykiem Yuriyem Gurzhym stworzyła spektakl Szczo take jewropejska muzyka (Co to jest muzyka europejska), poświęcony badaniu ukraińskiego antysemityzmu. Obecnie pracuje jako główny dramaturg w niezależnym PostPlay Teatrze w Kijowie.

Natalia Błok – znana dramatopisarka i scenarzystka. Jej sztuki były realizowane i cieszą się dużym powodzeniem zarówno w Ukrainie (teatry państwowe i niezależne), jak i za granicą. Teksty były wielokrotnie nominowane do prestiżowych konkursów międzynarodowych i krajowych: Tydzień sztuki aktualnej, Remarka (Didaskalia), Lubomywka, Festiwal Monodramów Batumi, Drama.UA. Tłumaczono je na język polski, gruziński, niemiecki i rosyjski. Autorka (we współpracy) scenariusza filmu pełnometrażowego Jak tam Katia, który ukaże się w 2021 roku. Jej pierwszą wystawioną sztuką była Czyje żinky? (Czyje kobiety?) w reż. Andrija Maja (2002 r.)

W 2016 w kijowskim teatrze Dach odbyła się premiera spektaklu na podstawie jej sztuki dla nastolatków Foto-Toples w reż. Jurija Suszko oraz premiera sztuki Po kołu (W kółko) na Festiwalu Monodramu w Batumi (Gruzja). W 2017 roku miały miejsce premiery spektakli: Zarady tebe (Ze względu na ciebie) teatr Czyha-Biha, Zakarpacie; Sama chotiła (Sama chciała), Teatr Zołoti Worota, reż. Julija Moroz, Kijów; Deń za Dnem (Dzień za dniem), reż. Andrij Maj, Chersoń; Oranżeria Tbilisi, Batumi, Gruzja; Przez skórę Kolonia, Niemcy; Rozszyrennia wen (Żylaki), Teatr Maj Busz. Jej teksty Mene chwyluje wsia chujnia (Wkurza mnie całe to gówno) i Przez skórę trafiły do finału międzynarodowych konkursów dramaturgicznych Lubymowka i Tydzień sztuki aktualnej. W 2018 roku obyła się premiera przedstawienia Kajdasz i syny (Kajdasz i synowie), Chresoński Obwodowy Teatr Akademicki im. M. Kulisza oraz spektakli Żinko, Sad’! (Kobieto, siadaj!), Dykyj Teatr, Kijów, reż. Maksym Hołenko, Bomba, reż. Deisy Hayes (W. Brytania). 2019 r. – spektakle na podstawie tekstów U Temriawi (W ciemności) PostPlay Teatr, Kijów, reż. Bohdan Łohwynowski, premiera sztuki Prybuleć (Przybysz) w Czerkaskim Akademickim Teatrze Państwowym, premiera Welkome to Ukraine, Teatr Maj Busz, Kijów, premiera W ciemności Batumski Teatr Państwowy (Gruzja). W 2019 r. zaczyna pracę jako kuratorka konkursu dramaturgicznego Tyżdeń drib (Kijów), jej sztuka Bomba zostaje nominowana do nagrody w międzynarodowym festiwalu Lubymowka (Moskwa) i ogólnoukraińskiego konkursu Tydzień sztuki aktualnej. W 2020 zdobyła II nagrodę w konkursie Koronacja słowa za scenariusz filmowy. Pracuje jako kuratorka laboratorium dramatu Narodowego Związku Działaczy Teatralnych Ukrainy.

Andrij Bondarenko – absolwent studiów doktoranckich w Lublinie, gdzie otrzymał stopień doktora nauk humanistycznych. Przez dłuższy czas pracował jako dziennikarz – zajmował się przede wszystkim kulturą. Był także pracownikiem naukowym w Centrum Historii Miejskiej Europy Środkowo-Wschodniej (Lwów). Obecnie jest kierownikiem literacko-dramatycznym we Lwowskim Teatrze Lalek. Dramaty pisze od 2012 roku. Przeważnie są to teksty z pogranicza dramatu społeczno-psychologicznego, hiperrealizmu i thrillera. Jego sztuki były niejednokrotnie trafiały do finału festiwali Tydzień sztuki aktualnej i Drama.UA, na których były prezentowane w postaci czytań performatywnych. Tekst Interwju z druhom (Wywiad z przyjacielem) został wystawiony w teatrze Zaporoski Nowy Dramat w roku 2017, a także w roku 2019 w ramach projektu „Zastilnyj period” w teatrze Łesi Ukrainki (Lwów). Jako dramaturg był zaangażowany w projekcie reżyserki Rozy Sarkisian Makbet, który prezentowano w Teatrze Łesi Ukrainki. Szuka Mudak (Dupek) została wystawiona w 2020 r. w teatrze Zołoti Worota (Kijów), gdzie do tej pory znajduje się w repertuarze. W 2016 r. brał udział w stworzeniu spektaklu dokumentalnego De Schid? De Zachid? (Gdzie Wschód? Gdzie Zachód?), zorganizowanym przez Natalię Worożbyt w ramach Forum PohranKult:HalicijaKult w Charkowie wraz z dramaturżką Natalią Worożbyt i reżyserem Georgem Genoux (Niemcy). W 2017 roku jako dramaturg-kurator pracował przy projekcie teatralnym Klas akt: Schid-Zachid (Class Act: Wschód-Zachód), zorganizowanym przez Natalię Worożbyt. W 2019 r. jako dramaturg-badacz pracował nad stworzeniem spektaklu dokumentalnego o uczniach Donbasu Misto z soboju (Miasto ze sobą) (reż. Georg Genoux, Niemcy). Premiera spektaklu odbyła się w 2019 r. w Mikołajówce, Kijowie, Lwowie, Charkowie i Berlinie. W 2017 r. na podstawie sztuki Wywiad z przyjacielem jako scenarzysta i reżyser stworzył film krótkometrażowy Nicz z Natałeju (Noc z Natalią). Film wygrał w Trzecim Pitchingu Filmowym Lwowskiej Komisji i był prezentowany w ramach Narodowego Konkursu Kijowskiego Międzynarodowego Festiwalu Filmowego Mołodist’ (2018), a także na festiwalu Tydzień Filmu Ukraińskiego-2018 w Pradze (Czechy).

Lena Lahuszonkowa – absolwentka Wydziału Historii w Ługańsku. W 2018 roku napisała pierwszą sztukę o prostytuujących się kobietach dla festiwalu Tydzień sztuki aktualnej. Trzykrotnie próbowała napisać tekst o Holokauście i trzykrotnie go odrzucała. Przedstawienia w: Teatrze im. Łesi Ukrainki we Lwowie na podstawie sztuki Mat’ Hor’koho (Matka Gorkiego) – o ukraińskiej wsi przy wschodniej granicy i jej mieszkańcach/kach; w kijowskim Młodym Teatrze na podstawie sztuki Jak u ludej (Jak u ludzi) oraz w innych teatrach ukraińskich. Sztuka PHT (Osiedle typu miejskiego) oraz Czapajew ta Wasylisa (Czapajew i Wasylisa) były prezentowane na festiwalach Drama.UA i Tydzień sztuki aktualnej. Obecnie pracuje nad inscenizacją komiksu. Lubi historię starożytnego Rzymu i koty. Wpadła do kanału w Wenecji.

Olha Maciupa – Dramatopisarka, teatrolożka, doktor nauk humanistycznych. Absolwentka Lwowskiego Uniwersytetu Narodowego im. Iwana Franki oraz Uniwersytetu Marii Curie-Skłodowskiej w Lublinie. Od 2009 do 2011 pracowała jako dyrektorka Międzynarodowego Festiwalu Teatralnego «Drabyna» we Lwowie. W styczniu 2016 roku inicjowała założenie Niezależnej Platformy Artystycznej «TransDramaticum» w Lublinie. W ramach platformy były prowadzone warsztaty tłumaczeniowe, czytania dramatów współczesnych, a również warsztaty teatralne dla migrantów. Autorka sztuk Morze tam, gdzie mnie nie ma (2011), Mikołaj kupuje dom (2013), Sobowtóry (2014), Ballada ekologiczna (2015), Czas na pilates (2017). Sztuki niejednorazowo zwyciężały w konkursach dramaturgicznych: «Tydzień sztuki aktualnej» w Kijowie, «Drama.UA» we Lwowie, «Lubimowka» w Moskwie. W 2017 roku dramat Ballada ekologiczna zwyciężył na niemieckim konkursie poświęconym dramaturgii współczesnej „Jarmark sztuk w Heidelbergu” (Heidelberger Stückemarkt). W Polsce Olga Maciupa współpracuje z reżyserką Katarzyną Szyngierą. W 2018 roku pracowała jako dramaturżka przy spektaklu «Lwów nie oddamy» w Teatrze im. Wandy Siemaszkowej w Rzeszowie.

Ołena Apczeł (Kuratorka projektu „Dźwięk bezpiecznego dotyku…”) – urodzona w 1986 roku. Niezależna działaczka i reżyserka teatralna, performerka, wykładowczyni, kuratorka, scenarzystka, kulturoznawczyni, kuratorka projektów artystycznych. Autorka wielu prac naukowych poświęconych badaniom nad teatrem współczesnym, w szczególności dokumentalnym, performansem i sztuką krytyczną w kulturze. Autorka wykładów o teatrze i sztuce performansu, intensivów i warsztatów z reżyserii, sztuki aktorskiej, ruchu scenicznego, performatywnych sposobów istnienia na scenie. Ukończyła Wydział Sztuki Teatralnej, Filmowej i Telewizyjnej Państwowej Akademii Kultury w Charkowie, specjalność: „Reżyseria estradowa i widowisk masowych” (licencjat), „Sztuka teatralna” (magisterium), w Katedrze Kulturologii uzyskała stopień doktora kulturoznawstwa (Historia i Teoria Kultury), w latach 2010-2015 prowadziła w tejże katedrze wykłady.

Realizowała liczne czytania performatywne i inscenizacje, m.in. Przewoźnik Anny Jabłonskiej (VI Festiwal Teatrów Niezależnych „Kurbałesija” w Charkowie, 2018, Nagroda Krytyków Teatralnych), Mój pierwszy mąż Ołeny Isajewej (VII Festiwal Teatrów Niezależnych „Kurbałesija” w Charkowie, 2009, Nagroda dla Najlepszego Reżysera). Od 2014 współautorka i trenerka w autorskiej szkole sztuki aktorskiej i sztuk performatywnych TESTO w Charkowie (współautorka ponad dziesięciu performansów). W 2016 autorka społeczno-teatralnego projektu-badania stref tolerancji dialogu międzyreligijnego we współczesnym społeczeństwie OPOSITORUM Drogi/Rozdroża. Od 2017 roku współautorka (wraz z Artemem Wusykiem) niezależnego charkowskiego zawodowego amatorskiego teatru „Bardzo Znany Teatr”. (Spektakle Młotek w ustach, Rodzinna). W latach 2017-2019 główna reżyserka Lwowskiego Akademickiego Teatru Dramatycznego im. Łesi Ukrainki, gdzie stworzyła spektakle Opowieść wigilijna (wg Dickensa); projekt postdokumentalny Horyzont 200 (reżyserka, współautorka dramaturgii i scenografii), który trafił na listę kandydatów do nagrody na Festiwalu GRA; czytanie performatywne sztuki Wojciecha Tomczyka Norymberga. Współautorka koncepcji głównej ekspozycji Pierwszego Baraku Muzeum Pamięci Reżimów Totalitarnych „Terytorium Terroru”. Reżyserka przedstawienia autobiograficznego Więzi w gdańskim Teatrze Wybrzeże (2019), spektakl otrzymał nagrodę za najlepszy debiut reżyserski na Festiwalu Prapremier „Nie/Obecny” w Bydgoszczy. Reżyserka i współdramaturżka spektaklu Rodzina patologa Ludmiły, Kijowski Teatr Akademicki „Zołoti Worota” (2020). W 2020 r. wraz z Saszkiem Bramą pracuje nad dokumentalnym media-projektem MY i projektem Jesień na Plutonie 2.0. Obecnie stypendystka programu Lane’a Kirklanda w Warszawie.