24 czerwca od godz. 12:00 do 17:00 w sali Instytutu Teatralnego odbędzie się sympozjum „Teatr społeczny. Reminiscencje polsko-włoskie”. Wstęp na wydarzenie jest otwarty. Sympozjum ma na celu zacieśnić współpracę polsko-włoską między instytucjami, przedsięwzięciami praktycznymi i teoretycznymi w szeroko pojętym obszarze teatru społecznego, jednocześnie prezentując wymianę doświadczeń i dyskusję wokół przyszłości działań teatralnych na tym polu.
Głównym założeniem jest spotkanie edukatorów, reżyserów działających na terenie Polski i Włoch. Z teoretykami i praktykami działającymi w szeroko pojętej przestrzeni teatru społecznego, wspólnotowego będziemy dyskutować również wokół samej definicji teatru społecznego. Na ile w wymiarze społecznym ewoluował od swych narodzin w latach 70-tych? Czy nadal pozostaje formą teatralną, której przyświecają dwa cele: jeden o charakterze kulturalno-artystycznym, typowy dla wymiaru teatralnego, oraz społeczny, który dotyczy upodmiotowienia osoby i relacji między ludźmi? Gdzie dziś znajduje się przestrzeń na działania, które charakteryzują się aktywnym angażowaniem zwykłych ludzi w proces twórczy teatru w roli aktorów lub innych ról. Czy w dobie zglobalizowanej metaprzestrzeni będzie miejsce na ten szczególny rodzaj teatru, który z założenia jest przestrzenią w działaniu a nie sztuką do oglądania. Jakie dzisiaj wyznacza kierunki swej działalności, kiedyś definiowany jako Teatr Różnorodności, Dyskomfortu, Społeczny, czy Społecznej Interakcji?
Podczas sympozjum będziemy chcieli podsumować ostatnie dwadzieścia lat w Polsce i we Włoszech tej szczególnej działalności teatralnej, która rozprzestrzeniła się w kontekście psychiatrii, więzienia i niepełnosprawności, eksplorując inne obszary, nie zawsze też naznaczone wykluczeniem społecznym. Analizując proces pracy teatralnej w miejscach, w których wymiar życia codziennego i terytorialność były bardziej charakterystyczne w odniesieniu do tożsamości i warunków osoby. W ciągu ostatnich dwudziestu lat doświadczenie procesu twórczego teatru społeczno-wspólnotowego we Włoszech obejmowało już wręcz tradycyjne miejsca działań, jak szkoła, więzienia, ośrodki zdrowia psychicznego, ale także szpitale, przedmieścia, firmy, wchodząc w konteksty wielokulturowe, aż po poruszanie różnych kwestii – od uzależnień po pandemię. Omawiając poszczególne doświadczenia, definiując przeobrażenia czasoprzestrzenne teatru społecznego przede wszystkim koncentrować się będziemy, na tym co jest kwintesencją tego teatru, na najważniejszym aspekcie, jakim jest proces, laboratorium, budowanie relacji i rozwój ekspresyjności jednostek i grupy.
Instytut Teatralny jest partnerem wydarzenia.
