W roku 2012 mija 20. rocznica śmierci Zbigniewa Raszewskiego – najwybitniejszego polskiego historyka teatru, jednej z największych postaci polskiej humanistyki drugiej połowy XX wieku, prawdziwej legendy środowiska. Mimo upływu tych dwudziestu lat, prace i postawa Profesora wciąż stanowią mistrzowskie, dla wielu wzorcowe, połączenie wiedzy, erudycji, dokładności, ale i odwagi w formułowaniu wniosków czy oryginalności myśli.Proponujemy ponowne sięgnięcie po dorobek Zbigniewa Raszewskiego, przyjrzenie się jego książkom, artykułom, raptularzom, jego metodologii, naukowej i etycznej postawie z perspektywy dnia dzisiejszego. Chodzi nam o to, by wznowić dyskusje porzucone, a także podjąć te nigdy niepodjęte, których celem nie będzie dochodzenie jakiejś nienaruszalnej prawdy o poglądach Zbigniewa Raszewskiego, ale ożywienie jego idei, także przez wejście z nim w spór lub przeciwnie – wskazanie zaskakującej czasem aktualności wobec współczesnych nurtów metodologicznych.

Program przygotowali: Agata Adamiecka, Tomasz Kubikowski

czwartek, 6 grudnia 2012

9.30 Otwarcie konferencjiMACIEJ NOWAK Dieta Raszewskiego

10.00 – 12.30PATRYK KENCKI Raszewski staropolskiMICHAŁ ZADARA O staropolszczyźniePIOTR MORAWSKI Staroświecczyzna czy postęp czasu albo dlaczego Zbigniew Raszewski nie zajmował się teatrem staropolskimHALINA WASZKIEL Fakty i wizje. Żywot Bogusławskiego

13.00 – 15.30JAN CIECHOWICZ Krótka historia teatru polskiego jako bestseller (dzieło i jego recepcja)DOBROCHNA RATAJCZAKOWA Raszewski: lektura osobistaJOANNA KRAKOWSKA Mężna historia teatruMAŁGORZATA SUGIERA W kotle Medei: Raszewski jako twórca kanonu sztuk Zapolskiej i Rittnera

17.00 – 19.00JOANNA WALASZEK Sto przedstawień w opisach polskich autorów i trzy w Raptularzu 1967/1968MAREK WASZKIEL Szkoła „Pamiętnika Teatralnego”HANNA BALTYN Nauki profesora RaszewskiegoANNA SCHILLER Czytanie Raszewskiego: zmienność i trwałość