Inspiracją do powstania wystawy „Wiercińscy – życie… i teatr” stały się, udostępnione przez wnuka artystów Krzysztofa Smołkę i przekazane do Instytutu Teatralnego, zbiory rodzinne. Zawierają one zupełnie nieznaną prywatną korespondencję Edmunda i Marii Wiercińskich, dokumenty i fotografie związane z dziejami rodziny.

Edmund Wierciński jest – obok Leona Schillera i Juliusza Osterwy – jedną najważniejszych postaci polskiego teatru, tworzących w okresie dwudziestolecia międzywojennego i w pierwszych latach po wojnie. Aktor i reżyser, w latach 1921-1927 związany z „Redutą” Juliusza Osterwy. W latach późniejszych pracował w teatrach we Lwowie, w Łodzi, w Poznaniu, Wrocławiu i w Warszawie. W czasie wojny był jednym z twórców Tajnej Rady Teatralnej, po wojnie współkierował Sceną Poetycką w Teatrze Wojska Polskiego w Łodzi.

Maria Wiercińska, aktorka i reżyserka, należała także do zespołu Reduty, grała i reżyserowała m.in. w teatrach w Poznaniu, w Łodzi i we Lwowie. Tworzyła i reżyserowała poranki poetyckie w Reducie, teatrem poetyckim zajmowała się także w czasie okupacji. Maria Wiercińska z powołania była przede wszystkim pedagogiem, jako nauczycielka kształtowała kolejne pokolenia aktorów – studentów warszawskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej.Kuratorką wystawy jest Magda Kulesza, oprawę plastyczną przygotował Krzysztof Kelm.Wystawa jest dobrą okazją, by przypomnieć nie tylko dorobek artystyczny Wiercińskich, ich obecność w polskim teatrze, ale także role, jakie odegrali w życiu teatralnym – role nauczycieli, społeczników i ideologów.Korespondencja wzajemna Wiercińskich (a także ich listy do córki) to unikalny „portret rodzinny” z teatrem w tle na tle wydarzeń lat 1925-1957.

Finisażowi wystawy towarzyszyć będzie wydanie korespondencji prywatnej Edmunda i Marii Wiercińskich.