SPOTKANIE ODWOŁANEOpowiem Wam swoją historię. O moim życiu na scenie i w kulisach. O ludziach, którzy mnie otaczali – moich mistrzach i przyjaciołach. O tym, co mnie ukształtowało i o tym, co zawsze było mi bliskie. Podzielę się z Wami moim życiowym doświadczeniem, nie skrywając się za żadną maską. To jest dzisiaj moja rola.
Danuta Szaflarska urodziła się w 1915 roku we wsi Kosarzyska na Sądecczyźnie, jako poddana cesarza Austro-Węgier Franciszka Józefa. Trwała właśnie pierwsza wojna światowa, w wyniku której Polska powróci niedługo na mapę Europy. Mała Danusia kocha wiejskie życie, uwielbia biegać na boso po lasach, łąkach i przesiadywać nad strumieniem. Ten sielski żywot kończy się, kiedy umiera jej ojciec, i matka decyduje o wyprowadzce do Nowego Sącza, gdzie panna Szaflarska kończy szkołę, by po maturze wyjechać do Krakowa. Tam zaczyna studia w Wyższej Szkole Handlowej, ale koledzy i koleżanki studiujący w Warszawie namawiają ją, by je porzuciła i zajęła się tym, do czego jest stworzona – aktorstwem. Szaflarska ich na szczęście słucha i wyjeżdża do stolicy, do Państwowego Instytutu Sztuki Teatralnej. Kończy go w roku 1939, nieszczęśliwym bardzo. Nadchodzi bowiem kolejna wojna światowa, która zastaje Szaflarską w Wilnie, gdzie młoda absolwentka PIST-u zaczyna swoją karierę w Teatrze na Pohulance. Przez kolejne lata aktorka występuje w teatrach konspiracyjnych, jest łączniczką w powstaniu warszawskim. Po wojnie gra początkowo w Starym Teatrze w Krakowie, by szybko przenieść się do Teatru Kameralnego w Łodzi i w 1949 roku powrócić do Warszawy – do Teatru Współczesnego. Jej kolejne teatralne przystanki to Teatr Narodowy (1954-66), Teatr Dramatyczny (1966-85) i TR Warszawa, w którym gra z powodzeniem od 2000 roku do dzisiaj. Ale miłość do teatru nie była większa od miłości do filmu, szczególnie po wojnie. Szaflarska zagrała w pierwszym powojennym – dziś legendarnym – filmie „Zakazane piosenki” w reżyserii Leonarda Buczkowskiego, partnerował jej Jerzy Duszyński. Rola Haliny Tokarskiej przyniosła jej wielką popularność, Szaflarska znalazła się na okładce pierwszego numeru „Filmu”. Dwa lata później, w roku 1948, na ekrany kin wszedł kolejny film Buczkowskiego pod tytułem „Skarb”, sława aktorki stała się jeszcze większa. Kiedy Szaflarska weszła w wiek dojrzały, kino nie było dla niej już tak łaskawe. Powróciła do niego w wielkim stylu dopiero jako starsza kobieta, w latach 90., rolami w filmach Doroty Kędzierzawskiej: „Diabły, diabły” i „Nic” i powtórnie, w latach dwutysięcznych, rolą Anieli w „Pora umierać”. Dzisiaj, kończąc sto lat, Danuta Szaflarska nie zwalnia nawet na chwilę. Gra w filmie i teatrze, zachwycając kolejne pokolenia widzów, które kochają ją bezwarunkowo. /Mike Urbaniak/MOJA HISTORIA to cykl rozmów z najwybitniejszymi artystami teatru, ludźmi różnych specjalności i zawodów, których kuratorem i prowadzącym od stycznia 2015 roku jest Mike Urbaniak. Spotkania z aktywnym udziałem publiczności odbywają się raz w miesiącu. Biograficzna opowieść bohatera opatrzona zostanie materiałami ikonograficznymi, a także specjalnie nagranymi materiałami filmowymi. Do rozmowy zaproszeni zostaną również goście specjalni, których pytania i refleksje pozwolą skierować uwagę na szczególnie interesujące nas zagadnienia. Rozmowy będą nagrywane i prezentowane także na antenie „RDC” i na stronie internetowej Instytutu.
Mike Urbaniak jest dziennikarzem kulturalnym, krytykiem teatralnym, autorem rozmów z wybitnymi postaciami polskiej kultury, głównie teatru. Współpracuje w wieloma tytułami prasowymi, na stałe pisze do „Wysokich Obcasów” i weekendowego magazynu Gazeta.pl, a w Polskim Radiu RDC prowadzi m.in. autorski program „Pan od kultury”. Jest członkiem Komisji Artystycznej Konkursu na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej.
WSTĘP WOLNY
rezerwacja miejsc:bilety@instytut-teatralny.pltel. (22) 501 70 02SPOTKANIE ODWOŁANE
PROWADZENIE:
Mike Urbaniak
PARTNERZY:
Aktualności
Spotkania z Danutą Szaflarską odwołane
