Spotkanie warsztatowe w ramach przygotowań do III edycji konkursu.

Z doświadczenia codziennego obcowania z materiałami dokumentacyjnymi, jakie od ponad czterdziestu lat ma Pracownia Dokumentacji Teatru wynika, że fotografia teatralna może być najwierniejszym, najczulszym nośnikiem pamięci.
Od czego to zależy, że może być, a nie zawsze jest? Czy i jaka wiedza o teatrze potrzebna jest fotografikowi do odpowiedniego spojrzenia na „obiekt”, a jaka wiedza o fotografii byłaby pożyteczna dla teatru?

Razem z uczestnikami warsztatów poszukiwano odpowiedzi na te pytania, analizując prace mistrzów, próbując poczuć, co ewokują zachowane „zestawy dokumentacyjne”.

Podczas rozmów uczestnicy sięgali do zasobów największego w Polsce teatralnego archiwum fotograficznego od lat gromadzonego w Instytucie Teatralnym. Ten zbiór zdjęć i negatywów szacujemy na ok. 2 mln sztuk, a z każdym sezonem powiększa się on średnio o kolejne 3 000. Są w nim przede wszystkim fotografie ze spektakli przysyłane przez wszystkie teatry w Polsce, ale są też całe kolekcje przekazane przez instytucje i osoby prywatne.