40 lat historii Wydziału Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej w Warszawie opowiedziane w 40 minut. Wśród bohaterów: najwybitniejsi historycy, krytycy oraz kuratorzy teatralni, znani reżyserzy, popularni dziennikarze, politycy. W tle: cztery dekady z dziejów najnowszych polskiej sceny, od połowy lat 70. aż do współczesności. Zapraszamy na pokaz oraz internetową premierę filmu dokumentalnego „WoT”.
Wydział Wiedzy o Teatrze powstał w 1975 roku z inicjatywy dwóch postaci absolutnie nietuzinkowych: Jerzego Koeniga i ówczesnego rektora warszawskiej PWST Tadeusza Łomnickiego. Pomysł był prosty, a zarazem przełomowy: chodziło to, by ludzi, którzy będą w przyszłości pisać i mówić o teatrze, kształcić w tym samym miejscu, w którym uczy się teatralnych artystów. Tak, by teoria mogła spotkać się z praktyką. Udało się to – i dużo więcej. WoT na lata stał się wzorcem transdyscyplinarnego modelu edukacji, punktem odniesienia dla podejmowanych znacznie później inicjatyw w rodzaju Międzywydziałowych Indywidualnych Studiów Humanistycznych czy Artes Liberales. Dawał wiedzę szczegółową (o teatrze uczyli tu m.in. Zbigniew Raszewski, Marta Fik, Zbigniew Wilski, Jerzy Timoszewicz, Andrzej Wanat), ale i szerokie kompetencje ogólnohumanistyczne (w kadrze wydziału znaleźli się wybitni filozofowie, historycy, literaturoznawcy, historycy sztuki). W filmie Ewy Hevelke i Michała Januszańca dzieje świetności wydziału, a także późniejszych kłopotów, które WoT przeżywał w zderzeniu z nową, odmienioną po 1989 roku rzeczywistością, zostają rekonstruowane z opowieści najlepiej poinformowanych: wydziałowych absolwentów.
8 maja zapraszamy na pokaz filmu do Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. Pokazowi towarzyszyć będzie dyskusja poświęcona prof. Zbigniewowi Raszewskiemu – na kilka miesięcy przed 25. rocznicą jego śmierci. W dyskusji udział wezmą Jolanta Kowalska, Piotr Mitzner i Tomasz Kubikowski. Nazajutrz po pokazie w IT film zostanie bezpłatnie udostępniony w internecie, na stronach Instytutu Teatralnego (Encyklopedia Teatru Polskiego) oraz w serwisie Narodowego Instytutu Audiowizualnego Ninateka (ninateka.pl).
„WoT”
Realizacja: Ewa Hevelke, Michał JanuszaniecProdukcja: Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego, Wydział Wiedzy o Teatrze Akademii Teatralnej im. Aleksandra Zelwerowicza w Warszawie
WSTĘP WOLNY
ADRES:
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
Encyklopedia Teatru Polskiego (encyklopediateatru.pl) to multimedialne kompendium wiedzy o polskim teatrze, stworzone przez Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego we współpracy z Polskim Towarzystwem Badań Teatralnych. ETP jest portalem o otwartej treści, współtworzonym przez użytkowników i stale rozwijanym pod względem funkcjonalności. Oprócz haseł przedmiotowych na stronie Encyklopedii znaleźć można olbrzymią ilość materiałów cyfrowych: tysiące zdigitalizowanych recenzji, książek i czasopism, programów teatralnych, afiszy i plakatów oraz ponad 100 tysięcy zdjęć ze spektakli. Encyklopedia Teatru Polskiego przeznaczona jest dla szerokiego grona odbiorców – korzystać można z niej na poziomie popularno-naukowym, profesjonalnym oraz naukowo-badawczym. Codziennie bogate zbiory Encyklopedii przegląda około dwóch tysięcy osób.
Ninateka (ninateka.pl) to serwis poświęcony kulturze prowadzony przez Narodowy Instytut Audiowizualny, zawierający obecnie ponad 6000 różnorodnych materiałów audio i wideo. W Ninatece znaleźć można m.in. wybitne spektakle teatralne i operowe takich twórców, jak Krzysztof Warlikowski, Andrzej Wajda, Grzegorz Jarzyna, Jan Klata, Jerzy Jarocki, Mariusz Treliński; filmy fabularne, dokumentalne (m.in. Grotowski ← Flaszen Małgorzaty Dziewulskiej czy Inny świat Doroty Kędzierzawskiej), rejestracje koncertów, reportaże, słuchowiska radiowe, rozmowy z twórcami i utwory muzyczne. W 2015 NInA udostępnił w Ninatece kolekcję teatralną, zawierającą kilkadziesiąt spektakli Teatru Telewizji i Teatru Polskiego Radia. Ninateka jest sukcesywnie poszerzana o nowe treści audialne i audiowizualne. Stale rośnie również liczba materiałów dostosowanych do potrzeb osób z dysfunkcjami wzroku i słuchu.
