20.00 Did Company (Charków, Lwów, Kijów, Odessa, Warszawa), „Mój dziad kopał. Mój ojciec kopał. A ja nie będę” /„Мій дід копав. Мій батько копав. А я не буду” – spektakl; reżyseria: Agnieszka Błońska, Roza Sarkisian; miejsce: Centrum Sztuki Współczesnej Zamek Ujazdowski (sala Laboratorium); 80 min; spektakl w języku ukraińskim, rosyjskim i polskim z polskimi napisami.
reżyseria: Agnieszka Błońska (Warszawa/Pensance, UK) i Roza Sarkisian (Charków)dramaturgia: Dmytro Levytskyi (Kijów), Joanna Wichowska (Warszawa)aktorzy: Oksana Cherkashyna (Charków), Nina Khyzhna (Charków), Anna Yepatko (Lwów), Iwan Makarenko (Odessa), Łukasz Wójcicki (Warszawa)scenografia: Alevtina Kakhidze (Kijów)reżyseria światła (pokaz w Warszawie): Artur Sienickiprodukcja: Liubov Ilnytska, Olga Mukhinapremiera: wrzesień 2016, festiwal GogolFest, Kijów, UA
W jaki sposób przenikają się pamięć zbiorowa i pamięć indywidualna? Czy zbiorowość może narzucić jednostce, co i w jaki sposób pamiętać? Kto decyduje o tym, co pamiętamy i o czym zapominamy? Z czyich pamięci powstaje historia?
Did Company to efemeryczna grupa powstała w 2016 roku, podczas polsko-ukraińskiego projektu performatywnego „Mapy strachu / Mapy tożsamości”, a jego członkowie i członkinie pochodzą z różnych regionów Ukrainy (Charków, Lwów, Kijów, Odessa,) oraz z Polski (Warszawa) i reprezentują różne szkoły i techniki teatralne.
Punktem wyjścia przedstawienia jest osobiste doświadczenie realizatorów jako twórców oraz obywateli, a punktem dojścia – pytania o historię i pamięć, o teatr i odpowiedzialność artystów. Na ile naszą tożsamość – indywidualną, zbiorową, zawodową – wyznaczają traumy i jak nie pozwolić im nami zawładnąć? Jak miejsce, gdzie żyjemy determinuje nasz stosunek do historii? Jak w opresyjnych systemach społecznych, edukacyjnych, teatralnych zachować swoją podmiotowość? Czy w czasach narzuconego heroizmu możliwy jest indywidualny bunt i skuteczna emancypacja? Czy scena – przestrzeń wymyślonych wydarzeń i fikcyjnych postaci – może stać się miejscem badania mechanizmów historii i naszych skomplikowanych relacji z przeszłością?
Spektakl powstał w ramach dwuletniego polsko-ukraińskiego projektu performatywnego „Mapy strachu / mapy tożsamości”, realizowanego przez Stowarzyszenie Praktyków Kultury we współpracy z 23 ukraińskimi organizacjami partnerskimi. Po premierze na festiwalu GogolFest i tournee w najważniejszych ośrodkach teatralnych Ukrainy, został okrzyknięty przełomowym wydarzeniem w ukraińskim niezależnym teatrze i prekursorem gatunku „trash-punk-post-teatr”.
„Sceniczna akcja to karnawałowy antyświat, gdzie wyśmianiu (czytaj – podważeniu) podlega wszystko widziane i niewidzialne, święte i grzeszne, wszystko, na czym trzyma się „świątynia” tradycyjnego teatru ukraińskiego i zagranicznego, z jego psychologizmem udawaniem, grą, uświęconą wiedzą o człowieku, oklepanymi metaforami i obywatelskim patosem. Krytykuje się tu nawet nietykalne symbole narodowej wiary, przekształcone dziś wysiłkami szczególnie zagorzałych patriotów w prawdziwe fetysze. W „Mój dziad kopał…”natomiast wszystko jest tylko tym, czym jest: kilim – kilimem, ziemia – ziemią, sztampa – sztampą. Wszystkie wypowiedzi brzmią w pierwszej osobie liczby pojedynczej: performerzy dzielą się osobistymi fobiami, krytykują teatralny system za jego martwy konserwatyzm i starają się udowodnić, że stereotypowość naszego myślenia, czyli strach przed przekroczeniem granic zwyczajowych wyobrażeń, jest jednym z fundamentalnych i jednym z najbardziej niebezpiecznych strachów”. Iryna Chuzhynova, „Ukraiński Teatr”
21.45 „Krytyka i samokrytyka. O czym mówi artysta, kiedy mówi o sobie?” – dyskusja; miejsce: Instytut Teatralny.
BILETY:
Bilety w cenie 25 zł /15 zł (studenci, 60+) do kupienia w księgarni „Prospero” w Instytucie Teatralnym oraz przez ewejsciowki.pl
ADRES:
Spektakl – Centrum Sztuki Współczesnej Zamek U-jazdowski (sala Laboratorium)
Dyskusja – Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
