W ostatnich latach teatr wyobraźni przeżywa spektakularny rozkwit. Między innymi dzięki realizowanemu w Instytucie Teatralnym projektowi Nowe słuchowiska, w ramach którego w zeszłym sezonie powstało sześć słuchowisk zrealizowanych przez młodych artystów, m.in.Wojciecha Blecharza, Magdalenę Szpecht, Małgorzatę Wdowik, Ludomira Franczaka czy Michała Turowskiego.
Zachęceni sukcesem pierwszej edycji przygotowujemy kolejny cykl, tym razem poświęcony wzajemnym wpływom teatru polskiego i żydowskiego w Warszawie. W 2018 roku dwie rocznice symbolicznie wyznaczają ramy czasowe tej relacji: 100. rocznica odzyskania przez Polskę niepodległości i 75. rocznica wybuchu i upadku powstania w getcie warszawskim.Przez 25 lat w Warszawie działało bez mała 400 zespołów teatralnych z czego blisko 100 grających w jidysz. Te dwa światy czasem się uzupełniały, często wzajemnie inspirowały, ale też konkurowały ze sobą bądź bywały dla siebie obojętne. Naszym projektem chcemy symbolicznie przywrócić współistnienie dwóch tradycji w ramach naszej kultury.Kuratorem projektu jest Michał Januszaniec.
Akacje kwitnąNa podstawie książki „Akacje kwitną” Debory VogelAdaptacja: Zuzanna BojdaReżyseria: Julia SzmytMuzyka: Izabela SmelczyńskaReżyseria dźwięku – Agnieszka SzczepańczykMontaż i mastering – Bartek OlszewskiObsada: Dorota Glac, Marta Jalowska, Kamila Worobiej, Angelika Kurowska, Alicja Czerniewicz, Arek Brykalski
Teksty Vogel mają moc natychmiastowego wciągania w świat, który mimo, że szary i codzienny, zadziwia nadzwyczajnością. Te sprzeczności, które mnożą się nieskończenie, elektryzują i zapierają dech – mówi Julia Szmyt, reżyserka słuchowiska. To, co nas najbardziej zainteresowało, to opis miasta i ludzi w mieście, mający znamiona reportażu, wypowiedzi w radiu albo opowieści przechodnia.Piękny język i rodzaj spostrzegawczości, wnikliwe obserwacje Debory Vogel, pomimo wyczuwalnej głębokiej samotność opowiadającej sprawiają, że świat staje się piękniejszy. Niestety nie da się oprzeć wrażeniu, że obecny język mediów, w tym przekaz radiowy uległ degradacji. Jakość przedstawianych treści ustąpiła miejsca przytłaczającej ilość suchych, zazwyczaj niedobrych informacji. Może jednak da się w tej szarej codzienności odnaleźć inny wymiar, przełączając radio od czasu do czasu na inny kanał – na przykład „wrażliwości”, podjąć się ćwiczeń z czułości.Zbiór krótkich esejów Debory Vogel pierwszy raz został opublikowany w 1935 roku. Autorka została zapomniana na 71 lat, aż do roku 2006, kiedy ukazało się drugie wydanie książki „Akacje kwitną”.
Pudel. FaktomontażNa podstawie tekstów Janusza Korczaka, Ireny Tuwim, Juliana Tuwima i Aleksandra Watarealizacja: Konstanty Usenko i Karolina Maciejaszekwystępują: Ewa Dałkowska, Arkadiusz Brykalski, Grzegorz Falkowski, Marcin Pempuś, Marta Jalowska
Słuchowisko nawiązuje do formy awangardowych faktomontaży Leona Schillera. Scenariusz oparty na tekstach Dziecko salonu, Polityka społeczna RP, Łódzkie pory roku, Kwiaty polskie przybiera kształt wielowymiarowego kolażu, w którym historyczne teksty zderzane są z dźwiękami reklamy, telewizji i ulicy, stanowiącymi fonosferę współczesności. Obraz przedwojennej Warszawy i Łodzi, społecznego rozwarstwienia i przeczucia nadchodzącej wojny wyłaniający się z tekstów dwudziestolecia staje się tu lustrem, w którym przejrzeć się może dzisiejsza Polska.
Shell ShockIdea i tekst: Tomasz PlataMuzyka: We Will FailŚwiatło: Wojciech PuśRealizacja: Komuna Warszawa
„Shell shock” przedstawia alternatywną historię polskiej awangardy. Jej centrum to już nie – jak w tradycyjnych ujęciach – mitologia szklanych domów czy wiara w społeczną moc nowej sztuki, ale traumatyczne doświadczenie wojenne. Bohaterami są Władysław Strzemiński i Stanisław Ignacy Witkiewicz. Obaj – co wiemy z niedawnych ustaleń historyków – przeszli przez okopy wschodniego frontu I wojny światowej. Otarli się o śmierć, ledwo uszli z życiem. Jak to wpłynęło na ich późniejszą sztukę? „Shell shock” podpowiada, że niezwykle mocno, na bardzo głębokim poziomie. Zobaczona z takiej perspektywy tradycja polskiej awangardy mniej ma wspólnego z utopią, a więcej z dystopią. W tej wersji zaś niespecjalnie nadaje się na wzór jakichkolwiek współczesnych projektów politycznych, najwyżej – na ostrzeżenie. Komuna Warszawa cytuje Strzemińskiego i Witkacego, ale też zafascynowanych wojną włoskich futurystów. Słuchowisko bierze za inspirację futurystyczne teorie muzyki hałasu – za warstwę dźwiękową w całości odpowiada We Will Fail, gwiazda rodzimej sceny eksperymentalnej muzyki elektronicznej. Słuchowisku będzie towarzyszyć specjalnie przygotowana na ten wieczór instalacja świetlna Wojciecha Pusia.
Projekt współfinansowany przez Miasto Stołeczne Warszawa
Wstęp wolny
ADRES
Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa
