Aktualności Aktualności archiwalne

Piękni czterdziestoletni: Dominika Ostałowska

Cykl "Piękni czterdziestoletni" to comiesięczne spotkania z twórcami, których sceniczny debiut przypadł na przełom XX i XXI wieku. To rozmowy z pokoleniem artystów,...

opublikowano 28 października 2019

Cykl „Piękni czterdziestoletni” to comiesięczne spotkania z twórcami, których sceniczny debiut przypadł na przełom XX i XXI wieku. To rozmowy z pokoleniem artystów, wchodzących do zawodu już po transformacji ustrojowej, z przedstawicielami generacji, której dokonania zmieniły i zmieniają oblicze polskiego teatru.

28 października 2019 o godz. 19:00 gościem Michała Smolisa będzie aktorka Dominika Ostałowska.

Absolwentka warszawskiej PWST (1994). Aktorka teatrów warszawskich: Ateneum, Powszechnego, Studio oraz gościnnie Współczesnego i Dramatycznego. Debiutowała rolą Aleksandry w „J.B i innych” Gorkiego (1994) w Teatrze Ateneum. Występowała w przedstawieniach w reżyserii Anny Augustynowicz, Agnieszki Glińskiej, Natalii Korczakowskiej, Mariusza Grzegorzka, Andrzeja Pawłowskiego, Waldemara Śmigasiewicza, Michała Zadary, Krzysztofa Zaleskiego.

Zagrała, m.in: Jessikę w „Kupcu Weneckim” Shakespeare’a (1996), Słodką Dziewuszkę w „Korowodzie” Schnitlzera (1997), Cherubina w „Szalonym Dniu, czyli Weselu Figara” Beumarchais’ego (1997), Irene w „Garderobianym” Harwooda (1997), Mariannę w „Opowieściach lasku wiedeńskiego” Horvátha (1998), Nadieżdę w „Barbarzyńcach” Gorkiego (2000), Amy Thomas w „Zdaniem Amy Hare’a” (2001), Mathilde w „Powrocie na pustynię” Koltèsa (2004), Bolette Wangel w „Kobiecie z morza” Sontag (2005), Izabellę w „Miarce za miarkę” Shakespeare’a (2006), Pierwszą kobietę w „Iluzjach” Wyrypajewa (2011), Dziewczynkę w „Jak zostałam wiedźmą” Masłowskiej (2014), dr Lornę James w „Efekcie” Prebble (2015), Matkę w „Dobrej terrorystce” Lessing (2016), Martę w „Romeo i Julii” Shakespeare’a (2019). Wystąpiła w przedstawieniach Teatru Telewizji, m.in.: „Miarka za miarkę”, „Całkowite zaćmienie”, „Cyd”, „Tristan i Izolda”, „Niektóre gatunki dziewic”, „Dybuk”, „Przestrzeń smutku”, „Norymberga”, „W roli Boga” oraz w filmach, m.in.: „Łagodna”, „Bracia Wittmanowie”, „Historie miłosne”, „Wojaczek”, „Daleko od okna”, „Warszawa”, „Nadzieja”.

Laureatka, m.in.: „Feliksa Warszawskiego” za najlepszą rolę kobiecą w „Opowieściach Lasku Wiedeńskiego”, nagrody im. Aleksandra Zelwerowicza za rolę Marianny w „Opowieściach lasku wiedeńskiego”, nagrody aktorskiej na Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” za role w „Niektórych gatunkach dziewic” i „Dybuku”; nagrody za najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie „Warszawa” na Festiwalu Polskich Filmów Fabularnych w Gdyni; dwukrotnie nagrodzona Orłem (Polską Nagrodą Filmową) za najlepszą główną rolę kobiecą w filmie „Daleko od okna” i najlepszą drugoplanową rolę kobiecą w filmie „Warszawa”. Od 2000 roku występuje w serialu telewizyjnym „M jak miłość”.

WSTĘP WOLNY

ADRES:

Instytut Teatralnyim. Zbigniewa Raszewskiegoul. Jazdów 100-467 Warszawa

Piękni czterdziestoletni

18 stycznia 1997 odbyły się w Warszawie premiery „Bzika tropikalnego” Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny i „Elektry” Sofoklesa w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ten dzień, a właściwie wieczór – nazwany przez Macieja Nowaka „przełomem styczniowym”- wyznaczył najważniejszą cezurę w najnowszej historii polskiego teatru. Na sceny wkroczyła odmienna estetyka i nowy model aktorstwa.

Generacja dzisiejszych czterdziestolatków pierwsze zawodowe kroki stawiała w warunkach całkowicie odmiennych od tych, do których przygotowywała ich szkoła. Wychowywani w kulcie i micie teatralnej zespołowości, zderzali się z nową rzeczywistością, która weryfikowała ich plany i marzenia. Tworzyła zupełnie nowe perspektywy, ale też była źródłem rozczarowań i frustracji.

Dwie dekady aktywnej i twórczej obecności na scenicznych deskach, a także w wielu przypadkach ekranach kin i telewizorów, to bardzo dobry moment na pierwsze podsumowania. Z jakimi nadziejami rozpoczynali pracę? Co było uciążliwym bagażem? Które role uważają za ważne, a których woleliby nie zagrać? Czego żałują, że jeszcze nie zrobili, a co im się śni po nocach? Co ich denerwuje we współczesnym życiu teatralnym, a co stanowi o jego sile i wyjątkowości? Kim byli ich nauczyciele i mistrzowie, ale też kim są ich następcy?

Cykl „Piękni czterdziestoletni” jest swoistą kontynuacją „Mojej historii” – rozmów z nestorami polskiej sceny teatralnej. Mamy nadzieję, że oddanie głosu wybitnym twórcom średniego pokolenia polskiego teatru pozwoli stworzyć szeroki i różnorodny portret zbiorowy tej generacji.

Kuratorzy: Joanna Biernacka-Płoska, Michał Smolis.