Niemal od początku swojej kariery związana z TR Warszawa. Absolwentka PWST w Krakowie. Aktorka teatralna, filmowa i telewizyjna. Agnieszka Podsiadlik będzie kolejną bohaterką cyklu „Piękni czterdziestoletni”. 14 kwietnia o godz. 19:00 rozmowę z artystką poprowadzi Michał Smolis. Bezpłatne zaproszenia dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net
Debiutowała w kwietniu 2000 r. w Teatrze Śląskim w Katowicach rolą Chłopca w spektaklu „Czekając na Godota” Samuela Becketta w reżyserii Jerzego Zegalskiego. Trzy lata później trafiła do Teatru Rozmaitości w Warszawie, gdzie na zaproszenie Grzegorza Jarzyny wzięła udział w projekcie Teren Warszawa, po którym trafiła na stałe do TR-u, z którym związana jest do dziś. W tym samym czasie zadebiutowała w Teatrze Telewizji rolą Klary w „Ślubach panieńskich” Fredry w reżyserii Krystyny Jandy.
Zagrała w spektaklach m.in.: Grzegorza Jarzyny, Marcina Wrony, Łukasza Kosa, Przemysława Wojcieszka, Aleksandry Koniecznej, Jana Klaty, Natalii Korczakowskiej, René Pollescha, Marcina Libera, Michała Borczucha.
Na 53. Kaliskich Spotkaniach Teatralnych zdobyła Grand Prix za kreację aktorską w przedstawieniu „Nietoperz” w TR Warszawa.
Znana jest także z dużego ekranu. Zagrała między innymi w popularnych produkcjach telewizyjnych, takich jak: „Ekipa” Agnieszki Holland, „Głęboka woda” Kasi Adamik czy „Pakt” Leszka Dawida.
ZOBACZ HASŁO POŚWIĘCONE AKTORCE W ENCYKLOPEDII TEATRU POLSKIEGO
Cykl „Piękni czterdziestoletni” to comiesięczne spotkania z pokoleniem artystów i artystek, wchodzących do zawodu już po transformacji ustrojowej, z przedstawicielami generacji, której dokonania zmieniły i zmieniają oblicze polskiego teatru.
18 stycznia 1997 odbyły się w Warszawie premiery „Bzika tropikalnego” Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny i „Elektry” Sofoklesa w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ten dzień, a właściwie wieczór – nazwany przez Macieja Nowaka „przełomem styczniowym”- wyznaczył najważniejszą cezurę w najnowszej historii polskiego teatru. Na sceny wkroczyła odmienna estetyka i nowy model aktorstwa.
Generacja dzisiejszych czterdziestolatków pierwsze zawodowe kroki stawiała w warunkach całkowicie odmiennych od tych, do których przygotowywała ich szkoła. Wychowywani w kulcie i micie teatralnej zespołowości, zderzali się z nową rzeczywistością, która weryfikowała ich plany i marzenia. Tworzyła zupełnie nowe perspektywy, ale też była źródłem rozczarowań i frustracji.
Dwie dekady aktywnej i twórczej obecności na scenicznych deskach, a także w wielu przypadkach ekranach kin i telewizorów, to bardzo dobry moment na pierwsze podsumowania. Z jakimi nadziejami rozpoczynali pracę? Co było uciążliwym bagażem? Które role uważają za ważne, a których woleliby nie zagrać? Czego żałują, że jeszcze nie zrobili, a co im się śni po nocach? Co ich denerwuje we współczesnym życiu teatralnym, a co stanowi o jego sile i wyjątkowości? Kim byli ich nauczyciele i mistrzowie, ale też kim są ich następcy?
