„Kwartet” | Stowarzyszenie Teatr Baza

21 października | 16:00
Teatr Baza ul. Podchorążych 39, Warszawa
22 października | 19:00
Teatr Baza ul. Podchorążych 39, Warszawa
23 października | 16:00
Teatr Baza ul. Podchorążych 39, Warszawa
23 października | 19:00
Teatr Baza ul. Podchorążych 39, Warszawa
24 października | 16:00
Teatr Baza ul. Podchorążych 39, Warszawa

„I nie zapominaj, że poezja jest językiem dla siebie samej.”

Sarah Kane „Łaknąć”

Akcja sztuki Heinera Mullera sprowadza główne wątki powieści epistolarnej Choderlosa de Laclos „Niebezpieczne związki” do „gry teatralnej”, w której dwoje wykonawców wciela się w poszczególne charaktery z powieści, ukazując okrucieństwo ludzkich relacji, sprowadzających się ostatecznie do walki o posiadanie i pokonanie „innego”. Dla twórców spektaklu to pandemiczne libido mortis Mullera jest przede wszystkim poetycką, senną wizją pełną groteski i absurdu, od którego każdy dojrzały twórca zanurzający się w świat ludzkiej psychiki, nie może się uchylać i nie powinien dążyć do nadania mu sensu.

Tekst Mullera, w szczery aż do bólu sposób, ujawnia podświadome mechanizmy rządzące ludzkimi relacjami, których bazą jest nasza seksualność. W czasach Mullera nazywało się to walką płci. Współcześnie – czy się to komuś podoba, czy nie – ta binarna opozycja straciła już na wartości. Konfrontowanie widzów ze stereotypem: władczy mężczyzna/uległa kobieta, jest ciągle aktualne, ale niewystarczające. Transformacja tożsamości osobniczej, jaka dokonuje się w świadomości współczesnego człowieka, zwłaszcza najmłodszego pokolenia, ustawia tekst Mullera w całkiem nowej perspektywie. To co w tekście Mullera nabiera nowej dynamiki, to opozycja młodość/starość i narastające napięcie jakie budzi konfrontacja niebinarnego i binarnego sposobu myślenia o własnej tożsamości.

Zamierzeniem twórców spektaklu jest połączenie w jednym dziele: aktorstwa, tańca oraz sztuki filmowej, w którym panterami dwójki głównych aktorów będzie para młodych tancerzy oraz operatorka kamery. Poprzez taką kompozycję spektaklu, twórcy chcą ucieleśnić to, co u Mullera jest warstwą tekstu mówionego.

Zapośredniczenie medialne działań scenicznych nawiązuje z kolei do transformacji ludzkich relacji w XXI wieku, oraz do dosyć częstych praktyk związanych z erotyką sporej części naszego społeczeństwa.