fbpx
Piękni czterdziestoletni | Kamilla Baar

Piękni czterdziestoletni | Kamilla Baar

Odnalazła się z sukcesem w różnych teatralnych poetykach i reżyserskich stylach. Nie ogranicza się w swoim aktorstwie, jej domeną jest wszechstronny repertuar.
opublikowano 28 listopada 2022
Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie, przez wiele lat aktorka Teatru Narodowego. Wystąpiła w przedstawieniach, m.in.: Igora Gorzkowskiego, Tadeusza Bradeckiego, Jerzego Jarockiego, Piotra Kruszczyńskiego, Mai Kleczewskiej, Jana Englerta, Piotra Cieplaka, Artura Tyszkiewicza, Agaty Dudy-Gracz, Iwana Wyrypajewa, Macieja Wojtyszki, Michała Zadary, Tomasza Szretera, Adama Sajnuka. 16 grudnia o godz. 19:00 bohaterką kolejnego spotkania z cyklu „Piękni czterdziestoletni” będzie Kamilla Baar. Rozmowę poprowadzi Michał Smolis. Bezpłatne zaproszenia na wydarzenie dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net.

 

Cykl „Piękni czterdziestoletni” to comiesięczne spotkania z twórcami, których sceniczny debiut przypadł na przełom XX i XXI wieku. To rozmowy z pokoleniem artystów, wchodzących do zawodu już po transformacji ustrojowej, z przedstawicielami generacji, której dokonania zmieniły i zmieniają oblicze polskiego teatru. Bohaterką najbliższego spotkania będzie Kamilla Baar. Spotkanie z aktorką poprowadzi Michał Smolis.

Kamilla Baar

Absolwentka Akademii Teatralnej w Warszawie (2002), aktorka Teatru Narodowego (2005–2017), grała również na scenach stołecznych: Studiu Teatralnym KOŁO, Teatrze Polskim, Teatrze WARSawy oraz krakowskich: Scenie Fundacji Starego Teatru, Krakowskim Teatrze Scena Stu i Teatrze Małym w Tychach. Wystąpiła w przedstawieniach, m.in.: Igora Gorzkowskiego, Tadeusza Bradeckiego, Jerzego Jarockiego, Piotra Kruszczyńskiego, Mai Kleczewskiej, Jana Englerta, Piotra Cieplaka, Artura Tyszkiewicza, Agaty Dudy-Gracz, Iwana Wyrypajewa, Macieja Wojtyszki, Michała Zadary, Tomasza Szretera, Adama Sajnuka.

„Ja od początku kombinowałam […] żeby w rolach czerpać z siebie, ale nie ujawniać siebie do końca. Zawsze myślałam raczej, że to ja pożyczam siebie jakiejś postaci, a nie, że ja w jakiejś roli zachowuję się jak w życiu. Rola to kompozycja z wyobraźni. Lubię, kiedy mogę robić coś, czego w życiu nigdy bym nie zrobiła.”

Zagrała m. in.: role w „Miłości do trzech pomarańczy” Gozziego (2002), Julię w „norway.today” Bauersimy (2003), Oną w „Piaskownicy” Walczaka (2003, 2005), role w „Błądzeniu” wg Gombrowicza (2004), Żonę Makbeta w „Makbecie” Shakespeare’a (2005), Lulusię w „Kosmosie” wg Gombrowicza (2005), Oną w „Pierwszym razie” Walczaka (2006), Panope w „Fedrze” (2006), Klarę w „Ślubach Panieńskich” Fredry (2007), role w „Opowiadaniach dla dzieci” wg Singera (2007), Martę w „Mroku” Bielińskiego (2008), Ostatnią Julie w „Romeo i Julii” Shakespeare’a (2008), Alę w „Tangu” Mrożka (2009), Olgę w „Tańcu >Delhi<” Wyrypajewa (2010), Elektrę w „Orestei” wg Ajschylosa (2012), Ritę Labrosse w „Dowodzie na istnienie drugiego” Wojtyszki (2014), Wiolettę w „Kordianie” Słowackiego (2015), Kaprala / Żołnierza w „Matce Courage i jej dzieciach” Brechta (2016), „Kobiecie i życiu” Prześlugi (2021), Atalię w „Judaszu” wg Oza (2022). Wystąpiła w przedstawieniach Teatru Telewizji, m.in.: „Oszuści”, „Hamlet”, „Pan Dwadrzewko”, „Bezład”, „Pamiętnik pani Hanki”, „Brat naszego Boga”, „Żabusia”.

Wystąpiła w filmach, m. in: „Vinci”, „Krótka histeria czasu”, „Nadzieja”, „Generał. Zamach na Gibraltarze”, „Bóg w Krakowie”, „Kamerdyner” oraz serialach telewizyjnych, m.in.: „Na dobre i na złe” , „Oficer”, „Pierwsza miłość”, „Odwróceni” „Londyńczycy 2”, „Siła wyższa”, „Druga szansa”, „Echo serca”.

„Aktor czasem przenosi rolę na życie i nie zawsze musi być to patologiczny objaw. Jak się intensywnie pracuje nad jakimś projektem, to jakby na kilka centymetrów odchodzi się od siebie. Jest się sobą, ale też odrobinkę obok siebie. Łapie się świadomość kogoś, kim się nie jest. Ja jednak bardzo szybko wracam do rzeczywistości.”

Laureatka Złotej Kaczki dla najlepszej aktorki filmów sensacyjnych – za rolę w filmie „Vinci” (2012), zespołowego Grand Prix na XIII Festiwalu Teatru Polskiego Radia i Teatru Telewizji Polskiej „Dwa Teatry” za przedstawienie „Tango” (2013), Nagrody Wiktora w kategorii „odkrycie telewizyjne roku” (2013), Telekamery (2014), Nagrody Prezydenta Miasta Tychy w dziedzinie kultury (2022).

Kamilla Baar jako aktorka Teatru Narodowego odnalazła się z sukcesem w różnych teatralnych poetykach i reżyserskich stylach, znajdując twórcze porozumienie z tak bardzo różnymi artystami jak Jerzy Jarocki czy Maja Kleczewska, nie ogranicza się w swoim aktorstwie, jej domeną jest wszechstronny repertuar – ma na koncie zarówno ważne role w repertuarze współczesnym, jak i klasycznym. Po odejściu z mainstreamowego Teatru Narodowego w 2017 roku pozostała na rynku wolnym strzelcem, ostatnio blisko współpracując z offowym Teatrem WARSawy.

Na spotkanie z aktorką w Instytucie Teatralnym ramach cyklu „Piękni czterdziestoletni” zapraszamy 16 grudnia o godz. 19:00. Bezpłatne zaproszenia na wydarzenie dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net.

ZOBACZ HASŁO POŚWIĘCONE AKTORCE
W ENCYKLOPEDII TEATRU POLSKIEGO


 

18 stycznia 1997 odbyły się w Warszawie premiery „Bzika tropikalnego” Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny i „Elektry” Sofoklesa w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ten dzień, a właściwie wieczór – nazwany przez Macieja Nowaka „przełomem styczniowym”- wyznaczył najważniejszą cezurę w najnowszej historii polskiego teatru. Na sceny wkroczyła odmienna estetyka i nowy model aktorstwa.

Generacja dzisiejszych czterdziestolatków pierwsze zawodowe kroki stawiała w warunkach całkowicie odmiennych od tych, do których przygotowywała ich szkoła. Wychowywani w kulcie i micie teatralnej zespołowości, zderzali się z nową rzeczywistością, która weryfikowała ich plany i marzenia. Tworzyła zupełnie nowe perspektywy, ale też była źródłem rozczarowań i frustracji.

Dwie dekady aktywnej i twórczej obecności na scenicznych deskach, a także w wielu przypadkach ekranach kin i telewizorów, to bardzo dobry moment na pierwsze podsumowania. Z jakimi nadziejami rozpoczynali pracę? Co było uciążliwym bagażem? Które role uważają za ważne, a których woleliby nie zagrać? Czego żałują, że jeszcze nie zrobili, a co im się śni po nocach? Co ich denerwuje we współczesnym życiu teatralnym, a co stanowi o jego sile i wyjątkowości? Kim byli ich nauczyciele i mistrzowie, ale też kim są ich następcy?

Archiwalne rozmowy w ramach cyklu znajdują się na kanale YouTube IT:


Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego jest Narodową Instytucją Kultury finansowaną ze środków budżetu Państwa.

(Przeczytaj więcej na ten temat)

minione daty

Data Godzina Wydarzenie Wstęp
piątek 16.12.2022
19:00
19:00 Rezerwacja zaproszeń

Powiązane

Zobacz również

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności