fbpx
Piękni czterdziestoletni | Oskar Hamerski

Piękni czterdziestoletni | Oskar Hamerski

Zaczynał karierę pod okiem teatralnych mistrzów: Mikołaja Grabowskiego i Kazimierza Dejmka w Teatrze Nowym w Łodzi i Starym Teatrze w Krakowie; Jerzego Jarockiego w Warszawie.
opublikowano 29 maja 2023
Absolwent krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego (1999). Aktor, wykładowca. trener kompetencji improwizatorskich, teatralnych i pantomimicznych. Zaczynał karierę pod okiem teatralnych mistrzów: Mikołaja Grabowskiego i Kazimierza Dejmka w Teatrze Nowym w Łodzi i Starym Teatrze w Krakowie; Jerzego Jarockiego w Warszawie. 14 czerwca o godz. 19:00 gościem Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego w cyklu „Piękni czterdziestoletni” będzie Oskar Hamerski. Bezpłatne zaproszenia na wydarzenie dostępne są na stronie IT oraz w serwisie GoOut.net.

 

Oskar Hamerski

Absolwent krakowskiej Państwowej Wyższej Szkoły Teatralnej im. Ludwika Solskiego (1999). Aktor, wykładowca. trener kompetencji improwizatorskich, teatralnych i pantomimicznych. W latach 1999–2003 aktor Teatru Nowego w Łodzi. Od 2005 roku w zespole Teatru Narodowego. Współpracował z Narodowym Starym Teatrem im. Heleny Modrzejewskiej w Krakowie, Düsseldorfer Schauspielhaus oraz scenami warszawskimi: Teatrem Dramatycznym, Wytwórnia, Laboratorium Dramatu, IMKA, Centrala Warszawa. Zagrał w przedstawieniach, m.in.: Mikołaja Grabowskiego, Pawła Miśkiewicza, Ondreja Spišáka, Kazimierza Dejmka, Łukasza Kosa, Jerzego Jarockiego, Agnieszki Olsten, Gábora Zsámbéki’ego, Barbary Wysockiej, Michała Zadary, Natalii Korczakowskiej, Michała Walczaka, Krzysztofa Rekowskiego, Marcina Hycnara, Jana Englerta, Piotra Cieplaka, Kuby Kowalskiego, Leny Frankiewicz, Anny Gryszkówny, Sławomira Narlocha. Wystąpił w rolach, m. in. tytułowej w „Proroku Ilji” Słobodzianka (1999), Edgara w „Królu Learze” Shakespeare’a (2000), tytułowej w „Robinsonie Cruzoe” wg Defoe (2000), Posągu Majakowskiego w „Śnie pluskwy” Słobodzianka (2001), Edgara Wałpora w „Kurce Wodnej” Witkiewicza (2002), rolę tytułową w „Hamlecie” Shakespeare’a (2003), Septimusa, czyli Lancelota w „Merlinie. Innej historii” Słobodzianka (2003), Konrada w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego (2005), role w „Nocy” Stasiuka (2005), Witolda w „Kosmosie” wg Gombrowicza (2005), Adwokata Krogstada w „Norze” Ibsena (2006), Cassia w „Otellu” Shakespeare’a (2008), Astona w „Dozorcy” Pintera (2010), role w „Opisie obyczajów III” wg Kitowicza (2010), Schurzingera w „Kazimierzu i Karolinie” Horvátha (2010), role w „Lenzu” wg Büchnera (2011), Hrabiego Jerzego w „Aktorze” Norwida (2012), Patriarchę Jerozolimy/Gościa w „Natanie Mędrcu” Lessinga (2012), role we „Wszyscy byli odwróceni” wg Hłaski (2013), Goopera w „Kotce na gorącym blaszanym dachu” Williamsa (2013), Szpigelberga w „Zbójcach” Schillera (2014), Bertranda Perry’ego w „Rosyjskim kontrakcie” wg Płatonowa (2014), Florisa Van der Vliedta w „Opowiadaniu brazylijskim” wg Iwaszkiewicza (2015), Cara w „Kordianie” Słowackiego (2015), role w „Suplemencie. Owocilpos” Cieplaka (2016), Żołnierza/Dowódcę w „Matce Courage i jej dzieciach” Brechta (2016), Leontesa w „Zimowej opowieści” Shakespeare’a (2017), rolę tytułową w „Śmierci Dantona” Büchnera (2018), Doktora Falke’ego w „Zemście nietoperza” Straussa (2019), Jørgena Tesmana w „Heddzie Gabler” Ibsena (2019), Tamburmajora w „Woyzecku” Büchnera (2020), Tadeusza w „Śniegu” Przybyszewskiego (2021), Alberta Fitzhuberta w „Pikniku pod wiszącą skałą” wg Lindsay (2021), Nachmana w „Księgach Jakubowych” wg Tokarczuk (2022), role w „Alicji krainie czarów” wg Carrola (2023). Zagrał w przedstawieniach Teatru Telewizji, m.in.: „Sprawa Stawrogina”, „Wiosna Narodów w Cichym Zakątku”, „Szkoła żon”, „Paradiso”, „W małym dworku”. Zagrał w filmach, m.in.: „Teraz ja”, „Sztynort 1935”, „Nie zgubiliśmy drogi”, „Bóg internetów”, „Marzec’68” i serialach telewizyjnych, m. in.: „Magda M.”, „Usta Usta”, „Hotel ‘52”, „Przyjaciółki”, „Prawo Agaty”, „Baron24”, „Rojst’97”. Związany z warszawską grupą artystyczną „Pożar w burdelu”. Autor przekładu i redaktor merytoryczny „Improwizacji teatralnej według Keitha Johnstone’a” (2014). Laureat nagrody prezydenta Łodzi (2001) i nagrody za rolę Konrada w „Wyzwoleniu” Wyspiańskiego w reżyserii Mikołaja Grabowskiego w Narodowym Starym Teatrze w Krakowie na 30. Opolskich Konfrontacjach Teatralnych (2005).

Oskar Hamerski zaczynał karierę pod okiem teatralnych mistrzów: Mikołaja Grabowskiego i Kazimierza Dejmka w Teatrze Nowym w Łodzi i Starym Teatrze w Krakowie; Jerzego Jarockiego w Warszawie. „Jerzy Jarocki – tak […] Mikołaj Grabowski […] dostrzegł w nim dobre medium: aktora klarownie i przekonująco ukazującego autorski punkt widzenia; zadanie tyleż odpowiedzialne co niewdzięczne” – pisał Jacek Sieradzki. W Teatrze Narodowym rozwinął współpracę z czołowymi twórcami współczesnego polskiego teatru: Michałem Zadarą, Barbarą Wysocką i Piotrem Cieplakiem. Osobną część twórczej pracy Hamerskiego zajmuje improwizacja. „W myśleniu o każdej sztuce, improwizacja zajmuje centralne miejsce. Wydaje mi się, że w improwizacji jest sam rdzeń twórczości” – uważa aktor.


 

ZOBACZ HASŁO POŚWIĘCONE AKTOROWI W ENCYKLOPEDII TEATRU POLSKIEGO

Archiwalne rozmowy w ramach cyklu znajdują się na kanale YouTube IT:

18 stycznia 1997 odbyły się w Warszawie premiery „Bzika tropikalnego” Witkacego w reżyserii Grzegorza Jarzyny i „Elektry” Sofoklesa w reżyserii Krzysztofa Warlikowskiego. Ten dzień, a właściwie wieczór – nazwany przez Macieja Nowaka „przełomem styczniowym”- wyznaczył najważniejszą cezurę w najnowszej historii polskiego teatru. Na sceny wkroczyła odmienna estetyka i nowy model aktorstwa.

Generacja dzisiejszych czterdziestolatków pierwsze zawodowe kroki stawiała w warunkach całkowicie odmiennych od tych, do których przygotowywała ich szkoła. Wychowywani w kulcie i micie teatralnej zespołowości, zderzali się z nową rzeczywistością, która weryfikowała ich plany i marzenia. Tworzyła zupełnie nowe perspektywy, ale też była źródłem rozczarowań i frustracji.

Dwie dekady aktywnej i twórczej obecności na scenicznych deskach, a także w wielu przypadkach ekranach kin i telewizorów, to bardzo dobry moment na pierwsze podsumowania. Z jakimi nadziejami rozpoczynali pracę? Co było uciążliwym bagażem? Które role uważają za ważne, a których woleliby nie zagrać? Czego żałują, że jeszcze nie zrobili, a co im się śni po nocach? Co ich denerwuje we współczesnym życiu teatralnym, a co stanowi o jego sile i wyjątkowości? Kim byli ich nauczyciele i mistrzowie, ale też kim są ich następcy?


Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego jest Narodową Instytucją Kultury finansowaną ze środków budżetu Państwa.

(Przeczytaj więcej na ten temat)

minione daty

Data Godzina Wydarzenie Wstęp
środa 14.06.2023
19:00
19:00 Rezerwacja zaproszeń

Powiązane

Zobacz również

Ten serwis korzysta z cookies Polityka prywatności