25.11.2019
Reżyserka i dramaturżka Klaudia Hartung-Wójciak została laureatką V edycji programu „Placówka” Instytutu Teatralnego im. Zbigniewa Raszewskiego. Artystka zrealizuje w przyszłym sezonie projekt „Maszyna choreograficzna. Święto wiosny na aturi i mimozy wstydliwe”. Prace nad nim rozpoczną się już w tym miesiącu (sadzenie roślin), a premiera zaplanowana jest na wrzesień 2020. Proces powstawania projektu będzie można śledzić na blogu placowkateatru.pl. Twórcy stworzą tam rodzaj „dziennika prac”, w którym – wykorzystując strategie dokumentalne i mockumentalne – przyglądać się będą rozwojowi roślin, zamieszczać wywiady z biologami, a w późniejszym etapie relacje z prób.
W finale tegorocznej edycji „Placówki” znalazły się projekty: Jerzego Bielskiego / Futurists Foundation („NO-ONE SHOW”), Łukasza Błażejewskiego („Pole widzenia”), Klaudii Hartung-Wójciak („Maszyna choreograficzna. Święto wiosny na aturi i mimozy wstydliwe”), Julii Holewińskiej („Plac Zabaw”), IP Group (roboczy tytuł: „Ambient Room #4”), Jakuba Kasprzaka i Mateusza Berkowicza („La Verdadera Destreza”) i Joanny Lewickiej („Kambodża i teatr, który nie ocala”).
Komisja złożona z kierowników oraz przedstawicieli wszystkich działów Instytutu Teatralnego zdecydowała, że w ramach V edycji Programu zrealizowany zostanie projekt Hartung-Wójciak. Głosowanie poprzedziły dwa etapy konkursowe – etap preselekcji eksplikacji oraz rozmowy z twórcami projektów zakwalifikowanych do finału.
Zwycięska „Maszyna choreograficzna…” będzie utworem teatralnym na aturi (rośliny, których liście poruszają się pod wpływem światła, dotyku i dźwięku), mimozy (których liście poruszają się pod wpływem światła i dotyku), instrumentalistów i performerów. Projekt stanowi rozwinięcie prac autorki w obszarze dramaturgii interdyscyplinarnej powstałej na styku sztuk wizualnych, teatru muzycznego i nauk ścisłych, a zainicjowanej w roku 2016 w ramach zajęć w Państwowej Wyższej Szkole Teatralnej w Krakowie, we współpracy z Barbarą Hanicką.
To wtedy powstał pierwszy szkic projektu. Hartung-Wójciak wróciła do niego po trzech latach, w dużej mierze za sprawą – jak sama podkreśla – nawiązania współpracy z prof. dr hab. Małgorzatą Stpiczyńską oraz dr hab. Marcinem Zychem z Uniwersytetu Warszawskiego. Współpraca ta zwróciła autorkę w stronę rozważań nad nowym, polemicznym głosem w dyskusji o posthumanizmie w sztuce. „Maszyna choreograficzna…” ma być głosem pogłębionym, bo opartym na „badaniach realnych”.
Do realizacji projektu Hartung-Wójciak planuje zaprosić m.in. Barbarę Hanicką (scenografkę i pedagożkę), Piotra Peszata (kompozytora, artystę dźwiękowego), Aleksandra Prowalińskiego (malarza, grafika, reżysera światła) i aktorkę Małgorzatę Bielę.
_______________________
Do tej pory w ramach „Placówki” Instytut Teatralny sfinansował sześć projektów: „Życie i śmierć Janiny Węgrzynowskiej” Ludomira Franczaka (premiera 6 maja 2016), trans-operę „Anestezja” grupy daed baitz (premiera 3 grudnia 2016), „Negronautki” Wiktora Okwara (premiera 7 września 2017), „Flagę nr 5” Moniki Drożyńskiej (premiera 21 września 2017), „Malinę” Marty Malikowskiej (pokazy premierowe: 3,4 listopada 2018) oraz performans „Zastanawiam się…” Joanny Pawlik, którego premiera odbyła się 14 listopada tego roku. Postępy w realizacji wszystkich projektów oraz ich dokumentację można śledzić na – prowadzonym przez twórców – blogu placowkateatru.pl oraz fanpage’u na FB.
Ogłoszony w czerwcu 2015 program „Placówka” wspiera prowadzenie poszukiwań teatralnych przez artystów i grupy twórcze, posiadające ograniczone możliwości długofalowej pracy. Program pomaga w powstawaniu projektów, które mają szansę w sposób znaczący przyczynić się do wzbogacenia polskiego życia teatralnego dzięki oryginalnym propozycjom artystycznym i tematycznym. Zgłaszać można wszystkie odmiany współczesnej sztuki scenicznej, także łączące teatr z tańcem, sztukami wizualnymi, mediami czy aktywizmem społecznym.
Klaudia Hartung-Wójciak. Reżyserka, dramaturżka; studentka V roku reżyserii Akademii Sztuk Teatralnych im. Stanisława Wyspiańskiego w Krakowie. Reżyserka spektakli: „Chinka” (TR Warszawa, czerwiec 2018), „Dziki” (Teatr Dramatyczny im. J. Szaniawskiego w Wałbrzychu, październik 2018; finał i nagroda za scenariusz oraz dramaturgię w organizowanym przez Instytut Teatralny 25. Ogólnopolskim Konkursie na Wystawienie Polskiej Sztuki Współczesnej), „Szukając Romea” (Teatr Bagatela, kwiecień 2018; Festiwal Szekspirowski 2018, MALTA Festival 2019), „Tkacze. Historia jak z życia wzięta, a przez to bardzo smutna” na podstawie „Tkaczy” Gerharta Hauptmanna (PWST Kraków, 2016; Łaźnia Nowa, 2017). Opracowała dramaturgię do spektakli m.in.: „Cezary idzie na wojnę” (reż. Cezary Tomaszewski, Komuna Warszawa, 2017); „Gdyby Pina nie paliła, to by żyła” (reż. Cezary Tomaszewski, Teatr im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2017), „Kiedy mój tata zmienił się w Krzak” (reż. Jakub Skrzywanek, Teatr im. Szaniawskiego w Wałbrzychu, 2017). Laureatka Konkursu im. Jana Dormana 2018, prowadzonego przez Instytutu Teatralny. Stypendystka Miasta Krakowa 2018, rezydentka Komuny Warszawa na rok 2019.
