Kontynuujemy offową teatralną podróż po kraju. Oto wrześniowy kalendarz spektakli, które powstały w ramach tegorocznej edycji programu OFF Polska. Przed nami 24 pokazy 8 spektakli. Przedstawienia zostały dofinansowane ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

MATER FURIOSA | Fundacja od Wschodu do Zachodu

1, 2, 4, 11 września, 19:00
Centrum Kultury w Lublinie, ul. Peowiaków 12
21 września, 19:00
Fabryka Sztuki w Łodzi, ul. Tymienieckiego 3, Łódź

Spektakl i tytuł inspirowany m.in. wierszem pt. „Stabat Mater Furiosa” francuskiego pisarza Jean-Pierre Siméon.

(…)powaga wojny jest taka
że mimo nieszczęścia
mogę zrozumieć
nie, a więc nie, nie rozumiem
jestem tą, która nie chce już rozumieć dlatego, że rozumieć oznacza akceptować, tak przyszłam, żeby zrozumieć i zrozumiałam, że rozumieć to zdradzić przyszłam, żeby cię opłakać człowieku, który rodzisz wojnę
tak jak jabłoń rodzi jabłka i zrozumiałam, że opłakać cię
to podporządkować się twoim racjom
to upaść na kolana i zbierać jabłka z drzewa wojny

wściekła jestem
wściekła matka
wściekła córka
wściekła siostra

Stabat Mater Furiosa , Jean- Pierre Siméon.

W spektaklu spotkają się dwie kobiety performerki: aktorka i tancerka. Dwie kobiety – matki, córki, siostry – które we wspólnym cichym cielesnym dialogu powstaną przeciwko mężczyznom wojny-ojcom, synom i braciom. Kobiecy duet wcieli i zatańczy na wizualno-dźwiękowym tle spektakl o samotności w miłości, o samotności w życiu, o samotnym człowieczeństwie. O tym jak każde wściekłe wołanie kobiety staje się samotnym i bezdźwięcznym lamentem przeciwko wojnie, przeciwko każdej formie przemocy i nienawiści. Performerki reprezentują inne matki, córki, siostry. Nadają im wyraz i symbiozę, wspólnotę i miłość. We wspólnie opracowanej choreografii podniosą się przeciwko niesprawiedliwości, w warstwie multimedialnej zbudują dialog, a w warstwie dźwiękowo-muzycznej wzmocnią swój głos przeciwko krzykom ojców, braci, synów.

Jak my, kobiety, możemy patrzeć w przyszłość doświadczone bólem? Jak jako kobiety możemy wspólnie przezwyciężyć tradycyjne wzorce ról i wychowania? W jaki sposób możemy wspólnie przezwyciężyć samotność i brak własnej decyzji w tak ważnych sprawach? Jak przezwyciężyć samotność terytorialną, w którą spycha nas wojna?

Spektakl MATER FURIOSA pozwoli nam pokazać dwie kobiety w różnych konstelacjach: matka-matka, matka-córka, matka-siostra. W trzech częściach będzie zajmować się zjawiskiem wojennej kobiecej miłości, wzmocnionej sytuacyjną samotnością na poziomie indywidualnym, terytorialnym i emocjonalnym.

Pierwsza część spektaklu poświęcona jest własnej, osobistej perspektywie wojennej samotności i indywidualnemu wkładowi: wypowiedzi matki-córki-siostry, komentarze matki-córki-siostry, rozmowy matki-córki-siostry.

Druga część wizualnej i akustycznej eksploracji dotyczy naszej własnej terytorialnej przestrzeni oraz pytania, w jaki sposób zniszczenie naszych domów wpędza nas w jeszcze większą izolację. Nieistniejące własne cztery ściany, własny dom, ciągłe podróże „one-way-ticket”, zmiany miejsc: brak pamiątek, brak wspomnień i ciepła.

I wreszcie trzecia część, wspólna FURIOSA – wściekłość i wspólna potrzeba miłości i zrozumienia. Potrzeba wspólnej transkulturowej kobiecej wściekłości zostanie zawarta w warstwie multimedialnej i muzycznej spektaklu. Warstwa różnych kontekstów kulturowo- społecznych, różne biografie, twarze i głosy będą próbą potępienia globalnego barbarzyństwa i dodania odwagi drugiej, takiej jak my – matki, córki, siostry.

Tłem dla wszystkich trzech części MATER FURIOSA są procesy „męskiej wojny” i ich – mężczyzn wojny: ojców, synów i braci perspektywa. Ale MATER FURIOSA to też produkcja artystyczna o równowadze płciowej w kontekście wojny. Skład artystyczny projektu oraz skupienie uwagi na równowadze w perspektywach, wynika z przekonania, że płeć oraz warunki społeczno-kulturowe i polityczne stoją przed porównywalnymi pytaniami, oczekiwaniami i marzeniami o lepszym świecie. Pragniemy stworzyć różnorodne spotkanie artystyczne i pogłębić dialog poprzez wnikliwą wymianę, wysłuchanie pozycji, opinii i doświadczeń drugiej strony i zbadać możliwość mówienia o miłości w świecie wojen bez względu na płeć.

Scenariusz i reżyseria: Joanna Lewicka
Asystent reżysera: Aleksander Mitura
Obsada: Beata Mysiak, Katarzyna Tadeusz
Choreografia: zespół
Kostium: Marta Góźdź
Multimedia: Aleksander Janas
Muzyka / aranżacja: Tomasz Krzyżanowski;
Światła: Marcin Kabat Kowalczuk
Plakat: Michał Jadczak
Produkcja: Katarzyna Tadeusz / Fundacja od Wschodu do Zachodu
PR: Małgorzata Bartkiewicz

Spektakl powstał dzięki uprzejmości autora, Jean-Pierre Siméon (Wydawnictwo Les Solitaires Intempestifs we Francji oraz Secession Verlag w Berlinie) Tłumaczenie na rzecz spektaklu: Magdalena Hasiuk z francuskiego oraz Joanna Lewicka z niemieckiego.

MANIFEST WIOSENNY | Stowarzyszenie Spiżarnia Form Artystycznie Nieoczywistych

3 września, godz. 18:00
Gdański Archipelag Kultury „Projektornia”, ul. Dworska 29, Gdańsk
4 września, godz. 17:00
Gdański Archipelag Kultury „Plama”, ul. Pilotów 11, Gdańsk
9, 10 września, godz. 19:00
Dom Kultury „Praga”, ul. Strzelecka 11/13, Warszawa

„Manifest Wiosenny”, czyli kim byłem zanim zacząłem zgadzać się na system. Inspiracją do spektaklu „Manifest Wiosenny”, którego twórcami są artyści ze Spiżarni Form Artystycznie Nieoczywistych są dwa opowiadania Brunona Schulza – „Wiosna” i „Traktat o Manekinach albo wtóra księga rodzaju”.

„Manifest Wiosenny” to eksperymentalny spektakl teatralny, będący próbą ukazania czym może być młodość, jakie może przybierać formy. Jest to manifest wiary w siłę własnej kreatywności i możliwości. Spektakl ukazuje jak owa siła rezonuje ze światem współczesnym i tym wykreowanym przez autora.

A co myślimy, gdy słyszymy Schulz? Efemeryczność, pogoń za miłością, tęsknota za wielkimi emocjami, kreacja, kreatywność, ale też… skomplikowana forma. I to wszystko odnaleźć można w „Manifeście Wiosennym”, z jednym małym wyjątkiem – nie będzie to forma trudna w odbiorze, bo celem „Manifestu…” jest odczarowanie Schulza i ukazanie jego tekstów, jako treści uniwersalnych, dających się przełożyć na obecnie otaczającą nas rzeczywistość. Spektakl to próba zaprezentowania twórczości autora w różnych konwencjach.

BASZERT. DZIEWCZYNA Z NOWOLIPEK | Stowarzyszenie Rozwoju Wsi NOVA

12 września, 11:00
Teatr im. J. Osterwy w Gorzowie Wielkopolskim, Scena Kameralna, ul. Teatralna 9
14 września, 18:00
Wojewódzka i Miejska Biblioteka Publiczna im. C. Norwida w Zielonej Górze, ul. al. Wojska Polskiego 9
18 września, 18:00
Żydowski Instytut Historyczny im. Emanuela Ringelbluma, ul. Tłomackie 3/5, Warszawa

„BASZERT. Dziewczyna z Nowolipek” to monodram Stowarzyszenia Rozwoju Wsi NOVA w wykonaniu Karoliny Miłkowskiej-Prorok i w reżyserii Darii Anfelli. Aktorka wciela się w dwie kobiety, Olę i Idę, które dzieli wszystko, ale połączył je los… i adres na warszawskich Nowolipkach, gdzie w 1942 roku zakopano dokumenty Podziemnego Archiwum Getta Warszawy, tzw. Archiwum Ringelbluma.

Urodzona 35 lat po wojnie Ola, która zajmowała się koordynacją działań na rzecz wybudowania na Nowolipkach Upamiętnienia Archiwum Ringelbluma w Warszawie, odkrywa także inny, cenny zbiór – osobiste archiwum pamięci inspirowane życiem Idy z domu Rosenberg, mieszkającej przed wojną przy Nowolipkach 68. Właśnie tam, gdzie zakopano ten „skarb”, wpisany na listę UNESCO „Pamięć Świata” jako zabytek światowego dziedzictwa. Ola powoli przeistacza się w Idę, aby przywołać jej wspomnienia do życia.

Co skrywa to drugie „archiwum”, w którym mała Ida przechowywała wspomnienia o ludziach i miejscach? Spektakl jest hołdem dla tych, których zabrała ze sobą wojna, ale żyją nadal w Archiwum Pamięci. Naszym obowiązkiem jest przekazywanie tej Listy Nieobecności dalej, z pokolenia na pokolenie, aby nigdy nie została zapomniana.

Tekst: Iwona Kusiak (przy współpracy z Aleksandrą Engler-Malinowską)
Reżyseria: Daria Anfelli
Scenografia: Martyna Stachowczyk
Muzyka: Paweł Paluch
Choreografia: Witold Jurewicz, Marlena Bełdzikowska

MATECZNIK | Stowarzyszenie Teatr Okno

16 września, 18:00
Instytut Teatru Przedmiotu, Policzna 48 17-250 Kleszczele
18 września, 18:00
Teatr Łątek Supraśl, ul. Posterunkowa 1, Supraśl

Główną inspiracją do powstania widowiska pt. „Matecznik” stanowi wydany w 1984 roku album fotograficzny Wiktora Wołkowa pt. „Rzeka, droga, płoty, krowy, konie, stogi, wrony, bociany, drzewa, krzyże”. Wydawnictwo zrealizowało trzech wybitnych artystów: Wiktor Wołkow – autor zdjęć, Edward Redliński – autor zamieszczonych opowieści oraz Andrzej Strumiłło, który stworzył koncepcję oraz opracował ją graficznie. Zamieszczone w albumie zdjęcia inspirują do stawiania pytań: o los człowieka; o indywidualność; o przyjaźń; o istnienie smutku na świecie.

Spektakl jest kontynuacją artystycznych poszukiwań Stowarzyszenia Teatr Okno, realizowanych w widowiskach „Pieśni Miłosne” (2019) oraz „Pieśń rzeki” (2020). Stosowane we wcześniejszych widowiskach ( „Romans Perlimplina i Belisy”, „Podróż”, „Dla mnie bomba!!!”, „Okienko”, „Pan Maluśkiewicz”) spektrum technik teatru cieni i światła artyści wzbogacili w tych spektaklach o animację oraz przetworzenia gotowych zdjęć fotograficznych. Realizowali to głównie za pomocą różnego rodzaju starych technik projekcyjnych – rzutników slajdów oraz
grafoskopów.

Reżyseria: Krzysztof Zemło
Scenariusz: Krzysztof Zemło
Scenografia: Ewa Zemło
Muzyka: Anna Kowalska (Broda)
Animacje i video: Krzysztof Raczkowski
Koordynacja: Przemysław Waczyński