250 LAT TEATRU NARODOWEGO to bogaty zbiór ikonografii i materiałów audiowizualnych przygotowanych przez Teatr Narodowy. Wystawa przedstawia kluczowe wydarzenia z dziejów Teatru od 1765 roku, a także informacje o powstaniu Sceny Narodowej oraz jej burzliwych czasach.
Zbiór materiałów pokazuje historię Teatru Narodowego, która była zawsze tożsama z historią naszego kraju. Przez lata zaborów Teatr był jedyną instytucją kultury polskiej, która mimo cenzury oferowała znakomity repertuar i najlepszą sztukę aktorską. Także w PRL-u kolejni dyrektorzy Teatru mierzyli się z niełatwymi warunkami politycznymi, które czyniły z tej sceny ośrodek ważnych wydarzeń społecznych, wpływających na bieg historii i kształtowanie świadomości obywatelskiej. Najbardziej wymownym tego przykładem były wydarzenia związane z premierą „Dziadów” Kazimierza Dejmka w marcu 1968 roku.
Ostatnie części wystawy poświęcone są czasom współczesnym – najnowszej historii Teatru, liczonej od 1997 roku, kiedy to został on ponownie otwarty po pożarze w 1985 roku. Istotnym elementem są tu nagrania fragmentów tekstów autorstwa Bogusławskiego, Modrzejewskiej, Osterwy, Horzycy, Dejmka, Hanuszkiewicza i Grzegorzewskiego, czytanych przez
1765-2015 POLSKI TEATR PUBLICZNY
Co znaczy teatr publiczny dziś? Jakie są jego funkcje? W jaki sposób – jeśli w ogóle – nawiązuje do tego z 1765 roku? Na te pytania znajdziecie odpowiedź w materiałach udostępnionych w ramach drugiej wystawy – 1765-2015 POLSKI TEATR PUBLICZNY.
Jej punktem wyjścia są nasze wyobrażenia, wizje i oczekiwania jakie mamy dzisiaj wobec teatru publicznego. Wystawa nie prezentuje historii teatru w Polsce w sposób klasyczny, lecz pozwala zajrzeć do bogatego archiwum złożonego z rozmaitych obrazów i tekstów po to, by zastanowić się nad nieoczywistymi analogiami.
To swoisty przegląd tematów, które wydają się ważne w naszym myśleniu o teatrze publicznym i o sferze publicznej w ogóle.
Wystawa HELENA MODRZEJEWSKA poświęcona jest wielkiej polskiej szekspirzystce zwanej „Gwiazdą Dwóch Kontynentów”, której sława sięgnęła daleko poza granice Europy, a wpływ widoczny jest nie tylko w rozwoju aktorstwa, reżyserii, scenografii (zwłaszcza w Ameryce, gdzie sztuka teatru dopiero nabierała wyraźnego charakteru), ale również działalności dobroczynnej, emancypacyjnej, kulturowej, społecznej, patriotycznej. Celem wystawy w Google Cultural Institute jest przybliżenie sylwetki aktorki oraz uwidocznienie sposobu, w jaki Artystka kreowała ściśle określoną estetykę aktorską i teatralną, budowała relacje artystyczne i towarzyskie, kształtowała swój wizerunek, a także wizerunek ojczyzny pozbawionej państwowości poza granicami kraju. Wystawa zbudowana została z dwóch równoprawnych komponentów. Pierwszym z nich jest werbalna narracja, chronologicznie budująca historię życia i twórczości Aktorki, drugi to opowieść ikonograficzna, skonstruowana z rycin, fotografii atelierowych prywatnych i w rolach, wyobrażeń malarskich, pozostałych zdjęć, afiszów. Materiały wykorzystane w ekspozycji pochodzą w zdecydowanej większości z zasobów Pracowni Dokumentacji Życia i Twórczości Heleny Modrzejewskiej UJ oraz Fundacji dla Modrzejewskiej.
Scenariusz wystawy – dr Alicja Kędziora, prof. Emil Orzechowski
Tłumaczenie – Alan Lockwood, Klementyna Suchanow
Koordynacja i współpraca – Klaudyna Desperat, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Rok 2015 został ogłoszony przez UNESCO Rokiem Tadeusza Kantora. Wystawa TADEUSZ KANTOR (06.04.1915-08.12.1990) dostępna na platformie Google Cultural Institute umożliwi odbiorcy lepsze i dokładniejsze poznanie twórczości artysty. Wystawa zawiera bogaty zbiór fotografii ze spektakli Kantora, ułożonych w sposób chronologiczny. Wzbogacone są one o merytoryczne wprowadzenie w postaci tekstów widocznych na wystawie oraz opisów fotografii skupiających się na wybranych aspektach sztuk. Twórczość plastyczna Tadeusza Kantora została wnikliwie opisana we wspomnianych tekstach. Wystawa z całą pewnością przybliży odbiorcy postać Tadeusza Kantora, wybitnego twórcy, niedocenionego we własnym kraju. Poprzez zagłębienie się w przygotowane opracowania pozwoli również dostrzec dużo szerszy – wykraczający poza granice Polski – kontekst jego twórczości, czerpiącej z jednej strony żywo z najbardziej współczesnych mu nurtów sztuki, z drugiej natomiast podnoszącej istotne zagadnienia pamięci oraz jego osobistych wspomnień.
Scenariusz wystawy: Natalia Zarzecka, Małgorzata Paluch-Cybulska, Justyna Michalik, Jan Raczkowski; Cricoteka
Redakcja: Paulina Kaucz, Cricoteka
Zdjęcia i koordynacja: Miron Kokosiński
Współpraca: Klaudyna Desperat, Instytut Teatralny im. Zbigniewa Raszewskiego
Współpraca: Jakub Drzewiecki