Antologia kobiecej myśli teatralnej, która pozwala na usłyszenie kobiecego głosu nie tyle w pracy i dziele, ile w refleksji nad nimi, w autokomentarzach i wspomnieniach, w zapisie doświadczenia, w perspektywie metateatralnej, historycznej, instytucjonalnej i, nade wszystko, osobistej. Trzecia z książek powstałych w ramach projektu HyPaTia – kobieca Historia Polskiego Teatru.
„(Nie)świadomość teatru, poza upodmiotowieniem kobiecego głosu, a zarazem odsłonięciem jego dystynktywnych cech, ma także aspekt jawnie polemiczny. Jest bowiem, oczywiście tylko w pewnym sensie, odpowiedzią na antologię Świadomość teatru. Polska myśl teatralna drugiej połowy XX wieku wydaną pod redakcją Wojciecha Dudzika w Wydawnictwie Naukowym PWN w 2007 roku, w której na pięćdziesiąt osiem zamieszczonych tekstów jest zaledwie pięć napisanych przez kobiety i dwa, których są współautorkami, a pod względem objętości wypowiedzi kobiet zajmują niewiele ponad pięć procent całości” – pisze we wstępie Joanna Krakowska.
Treść
- Joanna Krakowska – Wstęp
- Irena Babel – Aktualne problemy polskiej sztuki aktorskiej
- Izabella Cywińska – Dole i niedole, czyli dyrektorowanie non stop
- Stefania Domańska – Aktualne problemy polskiej sztuki aktorskiej
- Irena Eichlerówna – Przeszłość to dziś, tylko cokolwiek dalej…
- Halina Gallowa – Aktualne problemy polskiej sztuki aktorskiej
- Irena Górska – Nauczyłam się odpowiedzialności
- Halina Gryglaszewska – Nie lubię teatru okrucieństwa
- Ryszarda Hanin – Aktor: marzenia, myśli, rozterki
- Leonia Jabłonkówna – Niedokończona rozmowa z Leonią Jabłonkówną
- Zofia Jaremowa – Lalka w służbie metafory
- Ida Kamińska – Aktualne problemy polskiej sztuki aktorskiej
- Elżbieta Karkoszka – Gram bez dystansu
- Janina Kilian-Stanisławska – Istota teatru lalki
- Barbara Krafftówna – Forma i prawda
- Ewa Lassek – Aktor: marzenia, myśli, rozterki
- Zuzanna Łozińska – Grać, czyli żyć
- Maria Maj – Jestem bachantką
- Maria Malicka – Po tylu latach wszystko wraca (1); Po tylu latach wszystko wraca (2)
- Zofia Małynicz – Teraz wydobywam myśl
- Krystyna Meissner – Podnieca mnie ryzyko
- Aleksandra Mianowska – Zadania sceny
- Halina Mikołajska – Nie podejmuję się sformułować definicji aktorstwa
- Zofia Mrozowska – Aktor: marzenia, myśli, rozterki
- Stanisława Perzanowska – …jest jakaś mistyka ulic w moim życiu
- Anna Polony – Każdy ma coś z aktora
- Zofia Rysiówna – „Bo takie są moje obyczaje”
- Krystyna Skuszanka – O teatrze, który pożera sam siebie…
- Aleksandra Śląska – Przybliżyć ludzi
- Krystyna Tyszarska – Motory i hamulce polskiego teatru
- Ewa Wójciak – Kiedy i jak trzeba powiedzieć nie
- Lidia Zamkow – Trzeba wiedzieć, po co i dla kogo
Appendix
- Halina Mikołajska – Wiosna 1966
