Reprint wydanej w roku 1931 roku i przez kilkadziesiąt lat niewznawianej sztuki Leona Schillera, złożonej z najpiękniejszych polskich kolęd i pastorałek.
Tekst ten nawiązuje do średniowiecznej tradycji misteryjnej, a także do zapominanych już form ludowego teatru jasełkowo-szopkowego. Jest często określany mianem „cudu polskiego teatru”.
„Schillerowska Pastorałka – pisze w posłowiu Jerzy Timoszewicz – jak dawniej wędruje po scenach dramatycznych i lalkowych. Pełni swoją funkcję okolicznościowego przedstawienia bożonarodzeniowego (…). Zdarza się, że gubi wśród różnych konstrukcji i dekonstrukcji reżysersko-scenograficznych swój wdzięk i liryzm oraz – co niebagatelne – wyraz religijny. (…) Trwa jednak przecież na polskich scenach i zapewne nieprędko je porzuci. Nie darmo Czesław Miłosz nazwał Pastorałkę dziełem „równie sięgającym w rdzeń polszczyzny jak Pan Tadeusz”.
Książka została wzbogacona o spis, obejmujący realizacje Pastorałki Leona Schillera w polskich teatrach zawodowych – dramatycznych, lalkowych, muzycznych, w teatrze radiowym i telewizyjnym – w latach 1922-2003.